นิยามรักฉบับคุณปราณ

ครั้งหนึ่งผมเคยร้ายกับเธอยิ่งกว่าซาตาน
แต่ตอนนี้และอนาคตที่เหลืออยู่
ผมจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของเธอ

***ย้ำอีกครั้งว่านิยามรักฉบับคุณปราณ เป็นเพียงตอนพิเศษของปราณเสน่หาเท่านั้นนะคะ เก็บตกเนื้อหาและรายละเอียดหลังจากจบเล่มเต็ม ดังนั้นอ่านแยกได้ค่ะ น่ารักเบาๆ แบบนิสัยพระเอกของเรื่อง...

“ทรายจะไปไหน” เสียงทุ้มดังอยู่ใกล้จนแทบชิด มือใหญ่ยื่นออกมายันประตูห้องให้เปิดค้างไว้ มองด้วยสายตาให้เธอขยับเข้ามาในห้อง ทั้งที่ตอนนี้เธอกำลังจะพ้นประตูแล้ว
“ทรายจะไปธุระค่ะ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ”
พูดเสร็จก็จะเลื่อนตัวออกให้พ้นจากขอบประตู แต่ข้อมือเล็กถูกรวบเอาไว้ได้เสียก่อน ปราณนิ่งมองก่อนจะใช้มือที่ยันประตูขยับเปิดประตูห้องให้กว้างขึ้น มืออีกข้างก็รั้งร่างของภรรยากลับเข้ามาในอีกครั้ง
“ไปธุระอะไร บอกพี่ได้ไหม”
เวลุกาเลือกที่จะยิ้มหวานส่งให้ พร้อมกับขยับถอยจนแผ่นหลังติดประตู คนตัวโตก็คร่อมร่างของเธอเอาไว้ กักตัวไม่ยอมให้ไปไหน
“ว่าไงครับ บอกพี่ซิว่าทรายมีธุระอะไร แล้วไปกับใคร”
“พี่ปราณไม่เชื่อใจทรายหรือคะ ทำไมถามทรายแบบนี้”
“เชื่อใจครับ แต่พี่แค่อยากรู้ แค่บอกพี่เองก็เท่านั้น”
ปราณมองแม่เมียตัวน้อยที่ก้มหน้าไม่ยอมสบตา ไม่พูดไม่ตอบ เธอเลือกจะใช้ความเงียบสยบความเคลื่อนไหว แต่กลยุทธ์นี้ใช้กับเขาไม่ได้ มือใหญ่ทั้งสองข้างที่ยันประตูห้องค่อยๆ เลื่อนเข้าหาร่างบางของภรรยา แทรกเข้าไปชายเสื้อตัวสวยสัมผัสผิวนวลอย่างยั่วหยอก ไม่สนใจอาการดิ้นรนหลีกหนีของอีกฝ่าย ยิ่งเธอดิ้น เขาก็ยิ่งเบียดแนบจนชิด
“หยุดนะพี่ปราณ ทรายจะออกไปธุระกับพี่ปราชญ์” เวลุกาปัดป้องสุดกำลังแต่มีหรือเธอจะมีแรงสู้เขาได้ สุดท้ายร่างบางก็ถูกแบกขึ้นพาดบ่า ปราณใช้เท้าเตะประตูห้องให้ปิดลงไม่สนใจท่าทางขัดขืนสุดแรงของภรรยา เวลุกาตะกายหนีทันทีที่ถูกวางลงบนเตียง แต่มือใหญ่คว้าข้อเท้าเล็กเอาไว้ได้เสียก่อนแล้วลากกลับมาบนเตียง จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมด ร่างใหญ่คร่อมทับแล้วบดเบียดเข้าหาในครั้งเดียว
“พี่เป็นอะไรกับทราย” เขากระแทกเข้าหาลึกริมฝีปากได้รูปเบียดชิดกับปากเธอ
“เป็น...สามีค่ะ”
“ไม่ใช่แค่นั้น พี่เป็นอะไรกับทราย” เวลุกามองหน้าสามีตัวร้ายอย่างไม่เข้าใจคำถาม
“พี่เคยมีความลับกับทรายไหม” ถามคำก็กระแทกบดเบียดเข้าหา รสรักรุนแรงราวจะลงโทษแม่เมียตัวน้อยที่อาจหาญมีความลับกับเขา
“ไม่...ไม่เคย”
“แล้วทำไมทรายมีความลับกับพี่”
“ทรายบอกไม่ได้ ทรายสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้”
คำว่า ‘คนอื่น’ เป็นคำพูดที่ผิดมหันต์ ปราณคำรามในลำคอนี่เธอเห็นเขาเป็นคนอื่นอย่างนั้นหรือ สะโพกสอบเบียดลึกกดกระหน่ำด้วยจังหวะดุเดือดจนร่างบางสะเทือนไปตามแรงส่งของคนตัวโต
“คนอื่น...เขาไม่ใช้กับสามีภรรยาหรอกทูนหัว เราเป็นคนคนเดียวกัน ทรายคิดว่าผัวเป็นคนอื่นแบบนี้ ควรลงโทษด้วยการขังลืมสามวันนะทูนหัว”
“อ้า...พี่ปราณ ทรายต้องไป” เสียงหวานพร่าขาดเป็นห้วงๆ ดูก็รู้ว่าธุระที่ภรรยาตัวน้อยต้องไปกับปราชญ์คงสำคัญไม่น้อย ขนาดร่วมรักกับเขาดุเดือดขนาดนี้เธอยังไม่คล้อยตาม
“ทรายจะไม่ออกไปไหน เราจะรักกันอย่างนี้จนกว่าทรายจะเข้าใจเสียทีว่าสามีภรรยาไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นคนคนเดียวกัน” เขาบดเบียดสะโพกเข้าลึกขยับแรงและเร็ว ปากร้อนจุมพิตไปทั่วร่างบาง เสียงโทรศัพท์มือถือของเวลุกาดังขึ้น ปราณเอื้อมมือไปคว้าและรับสายทันที
“ทราย พี่กำลังจะออกไปแล้วนะ ออกมาได้เลย”
“ทรายไม่ไป นายไปได้เลย”
“พี่ปราณ ผมขอคุยกับทรายหน่อย”
“ทรายไม่ว่างและฉันไม่อนุญาต” เธออ้าปากจะพูดแต่เขากระแทกเข้าหาจนหญิงสาวยกมือขึ้นปิดกั้นเสียงครางน่าอาย โกรธสามีตัวร้ายที่ทำแบบนี้
“มันจะมากไปแล้วพี่ปราณ ผมกับทรายเป็นพี่น้องกัน เลิกหึงบ้าบอได้แล้วปล่อยทรายออกมา นั่นน้องสาวผมนะ”ปราชญ์ชักทนกับความงี่เง่าของพี่ชายไม่ไหว
“แกเป็นแค่พี่ชาย แต่ฉันเป็นผัวทราย อีกอย่างนะน้องชาย แกไม่มีทางทนได้หรอก ถ้ายัยหนูแสนเปราะบางของแกไปไหนต่อไหนกับผู้ชายคนอื่น แกกับฉันมันก็มีดีเอ็นเอขี้หวงขี้หึงจากพ่อมาเหมือนกันนั่นแหละ แกจะลองดูไหม...อ้า ทรายกัดพี่ทำไมทูนหัว”