บัญชารัก

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ” โรชยารีบเอ่ยขอโทษ
“ไม่เป็นไรครับ” อีกฝ่ายว่าพร้อมกับกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า โรชยาเริ่มไม่พอใจสายตาที่เขาใส่มองเธอ
“ไม่เป็นไรนะโรส” กึกก้องเดินมาถาม
“ไม่ค่ะ เรารีบไปเถอะ” โรชยาเดินเกาะแขนกึกก้องออกจากสนามบินไป
“มันเป็นใคร” พอลับร่างบาง เอดิสัน วิล ถามอย่างไม่พอใจเมื่อสาวน้อยที่เขาเฝ้ารอกำลังเดินเคียงข้างกับชายอื่น
“เอ่อ ไม่ทราบครับ”
“ตลอดเวลาฉันให้แกคอยอัปเดตความเคลื่อนไหวของเธอ แต่ทำไมตอบว่าไม่ทราบ” เอดิสันตวาดถาม
“เอ่อ ผมจะรีบไปสืบให้นะครับ”
“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว หรือแกจะให้ฉันสืบเอง” เอดิสันว่าก่อนจะเดินกลับไปที่รถอย่างหงุดหงิดใจ
“โรชยา เธอจำฉันไม่ได้จริงๆหรือแกล้งจำไม่ได้กันแน่” เอดิสันพูดกับตัวเองอย่างหัวเสียที่โรชยามองเขาอย่างคนไม่รู้จัก