ผู้ชายคนนั้นคือพ่อของลูกฉัน

ทั้งใหญ่ทั้งยาว ทั้งขาวทั้งเท่ แถวหวีผมเป๋ จังแมนเท่อ้ายเอ๋ย อยู่ๆ เพลงลูกทุ่งยอดฮิตที่ข้างบ้านชอบเปิดก็วิ่งเข้ามาในหัวเธอ โอ้ว...ไม่นะ! เกวิตา หยุดๆๆ เธอต้องไม่คิดๆ แต่ว่ามันก็...
หญิงสาวแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น
“ดะ..เดี๋ยว”
เกวิตารีบร้องห้ามก่อนที่เธอจะเตลิดเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขามากกว่านี้
“คุณ หยุดก่อน” เมื่อเขาไม่ยอมหยุดเธอเลยต้องเบี่ยงหน้าออกแล้วปิดปากของเขาด้วยมือของเธอแทน
ความต้องการที่ลุกโชนอยู่ในแววตาของเขานั้น เธอรู้ดีว่าถ้าขืนปล่อยให้เขาทำต่อไป อาจจะไม่เป็นผลดีกับลูกในท้องแน่ เพราะความต้องการของเขานั้นเธอรู้ซึ้งดีว่ามันมากมายแค่ไหน
“ไม่ได้ ทำไม่ได้”
“หมายความว่ายังไง?” เขาดึงมือของเธอออกจากปาก
“มันไม่ดีกับลูกในท้อง” สายตาที่เต็มไปด้วยคำถามของเขาทำให้เธอต้องพยักหน้าเป็นการยืนยันอีกครั้ง
“ชิบ!!!” อันเดรียสบถอย่างหัวเสีย
“คุณ!” อยู่ๆ ร่างที่ทาบทับอยู่บนตัวเธอก็ผละออกไปอย่างรวดเร็ว ปิดประตูห้องน้ำดังลั่นจนเธอสะดุ้ง เสียงสายน้ำที่ไหลตกกระทบพื้นทำให้เธอคลี่ยิ้มบางๆ แม้จะสงสารแต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้สึกขอบคุณที่เขายอมทำตามที่เธอห้าม
เธอเกือบจะไปเคาะประตูเรียกแล้วเชียว ก็เขาเล่นหายเงียบไปในห้องน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนจะเดินหน้าตูมออกมาทิ้งตัวลงนอนในชุดคลุมอาบน้ำทั้งที่ยังมีหยดน้ำเกาะพราวไปทั้งตัว แถมยังหันหลังให้เธออีก
‘อ้าวเฮ้ย อีตาบ้านี่งอนเธอซะงั้น’ เกวิตาบ่นกับตัวเองงงๆ
“คุณไม่เช็ดตัวหน่อยหรอ ที่นอนเปียกไปหมดแล้วเนี้ย”
คำตอบที่ได้คือการดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมแทบมิดหัว เมื่อเห็นว่าเขาคงไม่ตอบเธอแน่ เกวิตาก็ล้มตัวลงนอนใกล้ๆ กับยักษ์ขี้งอน ปรากฏว่าเขายิ่งขยับหนีเธอจนแทบจะตกเตียง
‘นี่มันลมเพลมพัดอะไร ก่อนหน้านี้ไม่ถึงสองชั่วโมงเหมือนจะเป็นเธอที่ฮอร์โมนเหวี่ยง พอรู้ว่าท้องเธอกลับสงบ แต่ยักษ์ขี้งอนนี้กลับฮอร์โมนเหวี่ยงแทนเธอซะงั้น’ หญิงสาวถอนหายใจให้กับคนข้างๆ