เชลยเดียงสา

"เอาหลานนิตาคืนมานะ คุณจะเอาแกไปไหน!"
"เสียใจนะ แต่ไม่ต้องห่วง เพราะฉันจะเอาแม่จำเป็นอย่างเธอไปด้วย ในเมื่อหาตัวพี่ชายเธอไม่เจอ ฉันก็จะให้มันโผล่หน้าออกมาหาฉันเอง มานี่!"
"...เก็บของของเด็กกับผู้หญิงคนนี้ขึ้นรถให้หมด แล้วกลับเหมือง!"

กลีบไม้ดอกกาญจนิการ์นั้นบริสุทธิ์ปานใด
หัวใจของสาวน้อยผู้อ่อนโยนก็ขาวสะอาดปานนั้น
กลิ่นหอมของเกสรดอก เย้ายวนเหล่าภุมรินปานใด
หัวใจอันแข็งกร้าวของบุรุษหนุ่มก็โหยหาเธอปานนั้น

โทษครั้งนี้ของพี่ชาย มีเพียงเมฆาเท่านั้นที่หยิบยื่นให้ คนที่เป็นเชลยอย่างเธอจะทำเช่นไร เพื่อให้เขายอมเชื่อว่า พี่ชายของเธอไม่ได้ทำอย่างที่เขากล่าวหา สาวน้อยผู้ไม่เคยเผชิญสิ่งเลวร้ายใดๆมาก่อน จะรับไหวหรือกับอารมณ์และการกระทำที่เอาแต่ใจของเขา คงมีแต่หลานตัวน้อยของเธอเท่านั้น ที่พอจะทำให้นิตารู้สึกว่า ไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว