ลมรัก

“ทำหน้าบอกบุญไม่รับแต่เช้าเลยนะ” ปฐพีทักวาโย
“จะให้ยิ้มได้ยังไง แม่จะให้ไปดูตัว”
“ดีแล้วนี่จะได้มีเมียอย่างนายเพลิงมัน” น่านน้ำว่า
“ที่จริงต้องเป็นพวกพี่ๆที่ต้องแต่งก่อน ทำไมต้องเป็นผมด้วย” วาโยบ่น
“นายเพลิงเป็นน้องเล็กของบ้าน ยังแต่งก่อนมีลูกแล้วด้วย ไม่เห็นมันจะบ่นอะไรเลย” ปฐพีบอก
“หวงเมียยิ่งกว่าอะไร ขนาดลูกมันยังไม่ให้เราอุ้มเลย” วาโยแขวะถึงบุคคลที่ไม่อยู่ด้วย
“ก็ผมหวงของผม” อัคคีที่ถูกพูดขึ้นปรากฏตัวขึ้น
“วันนี้ไม่มีเมียหรือลูกติดมือมาด้วยเหรอวะ” น่านน้ำถาม
“เดี๋ยวก็ไปรับที่บ้านฟ้าใส ปล่อยให้ไปอยู่บ้านโน้นบ้าง เดี๋ยวหาว่าขังให้อยู่แต่ในบ้าน” อัคคีบอก
“แล้วแม่ให้นายดูรูปหรือยัง” ปฐพีถาม
“พูดถึงแล้วจะบ้าตาย สวยก็ไม่สวย อย่างกับยายบ้าที่ไหนไม่รู้ แต่งตัวอย่างกับหมอดูไพ่ยิปซี” วาโยบอกพร้อมกับโยนรูปไปที่โต๊ะ
“จริงด้วยวะ” น่านน้ำเห็นด้วย
“ฉันว่ารูปมันเก่าไปหน่อยไหม” ปฐพีว่า
“เก่าไม่เก่า คนเราคงไม่เปลี่ยนไปมากกว่านี้แล้วแหล่ะ” วาโยบอก
“ถ้าเขาสวยนายจะจีบไหม” อัคคีถาม
“ดูจากสภาพแล้วคงไม่สวยไปมากกว่านี้แล้ว” วาโยพูด เขามั่นใจว่าเขามองไม่ผิด
“ไปดูเฉยๆ ทำเพื่อแม่หน่อยจะเป็นไร” ปฐพีบอก
“พี่ไปแทนดิ” วาโยว่า
“แม่ไม่ได้จับคู่ให้ฉันนี่”
“พี่นั่นแหล่ะที่ต้องแต่งมากที่สุด ไม่ใช่ผม ผมยังอยากโสดอยู่ ถ้าผมแต่งงานไปสาวๆคงร้องไห้ทั้งเมือง”
“แหวะ” ปฐพี น่านน้ำและอัคคีพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน