หลงสวาทเมียเด็กมาเฟีย (เพิ่มตอนพิเศษ)

"คุณราฟต้องเข้าบริษัทหรอคะ? "

เขาไม่ตอบแต่พยักหน้าเป็นคำตอบแทน

"ไม่ให้ไป" สาวน้อยทำหน้างอทันทีเมื่อเขากำลังจะผิดสัญญาที่ให้ไว้เมื่อตอนเช้า

"วันนี้เป็นวันหยุดแล้วอีกอย่างหนูก็ยังป่วยอยู่เลย" สาวน้อยพูดใบหน้าออดอ้อนสุดฤทธิ์

มือใหญ่ยกขึ้นลูบศีรษะเล็กก่อนจะก้มลงจูบอย่างเอาใจ หวังจะให้เธออ่อนลงบ้าง

"ไม่เอา หนูไม่ให้ไป" ไม่ใช่แค่ปฏิเสธแต่นรินยังใช้น้ำเสียงที่กำลังงอแงเหมือนคนร้องไห้ แค่นั้นก็ทำให้มาเฟียหนุ่มใจหาย รวบตัวร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดทันที

"ไหนเมื่อเช้าบอกจะอยู่กับหนู คุณราฟจะปล่อยให้หนูอยู่คนเดียว" แม้จะรู้ว่ากำลังทำตัวงี่เง่าใส่แต่เธอขอแล้วว่าวันนี้เขาต้องอยู่กับเธอมันเป็นวันของเธอ

คนไม่อยากขัดใจเมียเด็กตัวน้อย ทำได้เพียงถอนหายใจแล้วตามใจเมียเท่านั้น

"โอเค ไม่ให้ก็ไม่ไป"

พอได้ยินดังนั้นสาวน้อยฉีกยิ้มกว้าง ทำให้คนที่เป็นเบาะรองนั่งให้แทบใจละลาย แล้วโน้มตัวขึ้นหอมแก้มสากไปหลายที

"ขอโทรสั่งงานลูกน้องสองนาที" ราฟาเอลยื่นมือขอโทรศัพท์ที่ถูกยึดไปจากสาวน้อย เธอยอมให้เขาอย่างว่าง่าย รอจนเขาสั่งงานเลยไปสิบนาที เห็นว่านานเกินไปเธอเลยเดินเข้าไปหาเแล้วพาตัวเองนั่งบนตักกว้างของผู้ชายเปล่าเปลือยที่นั่งอยู่แล้วซุกตัวอยู่ในท่าเด็กน้อยซบอกแม่

"มีอะไรก็ตัดสินใจแทนได้เลย"

(ครับ)

พอสั่งงานจบ สาวน้อยก็แบมือขอโทรศัพท์มือถือคืน จัดการปิดหน้าจอให้มันดับ แล้วซุกตัวเข้าหาอกกว้างต่อ



*คำโปรยเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเนื้อหาในนิยายเท่านั้น*