มนต์ร่ายรัก

ในที่สุดเขาก็ผละจากริมฝีปากเย้ายวน...ก่อนจะรั้งร่างเล็กไปกอดไว้นิ่งนาน
“พอใจหรือยัง…เขตน่านพอใจหรือยังที่ได้เหยียบย่ำมนต์อย่างนี้…”
เสียงอ่อนเบาถามขึ้นอย่างเจ็บช้ำ
“มนต์เกลียดเขตน่าน” เสียงที่ออกมาจากคนในอ้อมแขนทำให้ชายหนุ่มชะงัก…
ผละออกมามองหน้าใกล้ๆ ด้วยความรู้สึกหลากล้นอีกครั้ง
“เกลียดมากหรือ” เขาถามเสียงต่ำ…กรุ่นๆ ด้วยอารมณ์ที่หญิงสาวอ่านไม่ออก
ดวงตาเจ้าอารมณ์ ร้อนแรง ที่จ้องมาทำให้หล่อนนิ่งงัน…
วูบนั้นราวกับเขากำลังเค้นเอาความจริงที่อยู่ลึกลงไป
มนต์นางเบือนหน้าหนีจากประกายตาคมแรงนั้นทันที
อีกเพียงอึดใจมือแข็งแรงก็บังคับคางมนให้หันมา
“ใช่ มนต์เกลียดเขตน่าน เกลียดมาก เกลียดที่สุด เกลียดคนที่คอยแต่เหยียบย่ำ
เย้ยหยัน เกลียดคนไม่มีหัวใจ ในหัวมีแต่จะเอาชนะ แม้แต่กับพ่อของตัวเอง”
“ผมก็เกลียด ผู้หญิงชอบยั่วยวน ปั่นหัวผู้ชายเป็นบ้าเลย”

อะไร?ยังไง?...มนต์นาง กับเขตน่าน...คงต้องลองอ่าน มนต์ร่ายรัก ดูแล้วล่ะค่ะ

“กลีบลำดวน”