ตะวันฉาย ณ ปลายฟ้า

ปลายฟ้าคือเด็กกำพร้าในบ้านฉายตะวัน คำว่ารักของคุณใหญ่ทำให้หัวใจยอมโอนอ่อน แต่เขามีตัวจริงอยู่แล้วในใจ หญิงสาวจะปลดพันธนาการอย่างไร ในเมื่อลูกของเขาอยู่ในท้องของเธอ

__________________________________________________________

“พอเถอะครับนายแม่ ผมพูดกับเขามาไม่รู้กี่หน สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็เกิดจากตัวเขาเองทั้งนั้น โทษแต่คนอื่น ไม่เคยรู้ว่าตัวเองผิด”
“แกว่าใคร !”
“ผมว่าใครก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ ที่เรื่องมันวุ่นวายจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ เพราะพี่ฟ้าถึงได้หนีไปแบบนี้ไงล่ะ !”
“มึงก็เอาเมียกูมาคืนสิวะ”
ตะวันฉายผละจะเข้าไปหาอากาศอีกครั้ง ทว่าฝ่ามือของแสงระวีฟาดลงที่แก้มของลูกชายจนเสียงดังลั่น ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ทุกการเคลื่อนไหวเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคนเป็นแม่ ที่กำลังทอดมองลูกชายตรงหน้า
เธอไม่เคยตีลูก ไม่ว่าจะทำผิดขนาดไหนก็ไม่เคยตี...แสงระวีสัญญาไว้กับนทีผู้เป็นสามีว่าเธอจะไม่มีวันทุบตีลูก ทว่าวันนี้เธอผิดสัญญาที่เคยให้ไว้กับเขา มือของแสงระวีสั่นเทาจนเห็นได้ชัด
อากาศเข้ามาพยุงร่างของแสงระวีเอาไว้ เมื่อเห็นว่านายแม่เซเล็กน้อย
“แม่สอนให้ใหญ่รักน้อง ดูแลน้อง...” น้ำเสียงสั่นเครือพูดขึ้น สายตาจ้องมองใบหน้าของลูกนิ่งๆ ทว่าหัวใจของคนเป็นแม่เจ็บร้าวไปทั้งดวง แม้จะรู้เรื่องราวมาแล้วก็ตาม ทว่าพอได้ยินได้เห็นตะวันฉายพูดอย่างนี้ หัวใจของเธอก็เหมือนจะเจ็บแปลบขึ้นมาอีก
น้ำตาหยดโตร่วงลงจากแววตาแข็งกร้าวสั่นระริกของตะวันฉาย เพียงครู่เดียวก็เหือดหายไปหมดสิ้น เหลือเอาไว้เพียงริ้วแดงๆ ที่ประดับอยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม
“แต่สิ่งที่ใหญ่ทำทั้งหมดมันสวนทางกับสิ่งที่แม่สอนใหญ่มาตลอด แม่บอกเสมอว่าปลายฟ้าคือลูกของแม่ คือน้องสาวของใหญ่...เขาเป็นน้องสาวของใหญ่ !”
“แต่ผมไม่เคยคิดว่าฟ้าเป็นน้อง ผมไม่เคยมองผู้หญิงคนนั้นว่าเป็นน้องสาว” ตะวันฉายตะโกนลั่น “แม้แต่วินาทีเดียวผมก็ไม่เคยคิด !”

----------------------------------------------------------------

*** อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อด้วยครับ***