ฺBad guy ผู้ชายพันธุ์ร้าย

“ตอนนี้ฉันไม่ใช่เจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองอีกแล้ว ฉันไม่มีอำนาจที่จะไปจับกุมแก๊งของแก หลังจากนี้ฉันจะเป็น สุโอ ริวซากิ….”
คำพูดของริวทำให้ผมต้องหรี่ตาลง นี่คือเหตุผลที่ผมมาที่นี่ ผมแค่ต้องการได้ยินมันจากปากของมันว่ามันไม่ใช่คนขององค์กรอเมริกาอีกแล้ว
“แล้วแบบนี้แกจะหยุดฉันได้เหรอ?” ผมยกยิ้มมุมปาก สายตาจ้องนัยน์ตาคมของริวนิ่ง แต่ก็ไม่สามารถอ่านอะไรออก หมอนี่เก็บความรู้สึกได้ดีเยี่ยม
“มันต้องได้เพราะฉันสัญญากับแกเอาไว้แล้วและฉันจะต้องลากคอไอ้เรนมาคุกเข่าตรงหน้าฉันให้ได้” ริวกัดกรามจนขึ้นสันนูน ผมยิ้มนิด ๆ แล้วหัวเราะในลำคอ
“ก็พอจะเข้าใจอยู่หรอกว่าทำไมถึงได้แค้นเรนขนาดนั้น ผู้หญิงที่รักถูกแย่งไป ใครมันก็คงทนไม่ได้” ผมพูดจบก็ลากสายตาไปมองผู้หญิงด้านหลังมัน ยัยนั่นชะโงกหน้าออกมามองผมตาแป๋ว ริวเห็นสายตาของผม นัยน์ตาก็ลุกวาบ ปฏิกิริยานั่นทำให้ผมต้องยกยิ้ม
“ฉันไม่ยอมเสียผู้หญิงให้พวกแกเป็นครั้งที่สองแน่” ริวกระซิบ ลอดไรฟัน สายตาที่หวงแหน แตกต่างจากสายตาที่เคยมองอาโออิลิบลับ ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ หมอนี่ปลุกความเฉื่อยชาในตัวของผมแทบลุกเป็นไฟ
“แล้วเจอกัน” ผมพูดสั้น ๆ แล้วเดินผ่านร่างสูงของมันไปที่ประตู เหล่มองผู้หญิงคนนั้นเล็กน้อย
ยัยนั่นแหงนหน้ามองผมด้วยแววตาที่ไม่ได้หวาดกลัวเลยสักนิดแต่กลับอยากรู้อยากเห็น ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้บ่อยนักหรอก หญิงไทย มีอะไรดี มันน่าค้นหาอยู่เหมือนกัน
“ฉันชักไม่อยากจะกลับญี่ปุ่นแล้วสิ” ผมกระตุกยิ้ม ลากสายตากลับมามองเสี้ยวหน้าริวแล้วกระซิบเสียงแผ่วก่อนจะเดินไปที่ประตูด้วยรอยยิ้มบาง ๆ มุมปาก ใช่แล้ว! ที่นี่มีอะไรสนุก ๆ มากกว่ากลับไปญี่ปุ่นเยอะเลย