เล่ห์รักปรารถนาลวง

“คุณกวินเมามากแล้วนะคะ อย่ามาหาเรื่องป่าน!” น้ำเสียงกับท่าทางของเขาทำให้ป่านชีวันรู้ได้ในทันทีเลยว่าเขากำลังอยู่ในสภาพที่เมาหนัก เธอตวาดกลับก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะเดินหนีกลับเข้าไปห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับไปไหนเขาก็คว้าตัวเธอเอาไว้เสียก่อน
“ฉันไม่ได้เมา ทำไมห๊ะป่าน! ทำไมถึงจ้องอยากจะไปจากที่นี่ อยู่กับฉันมันไม่ดียังไง!” เสียงเข้มตวาดพร้อมเขย่าตัวคนตรงหน้าอย่างรุนแรง ไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยให้เธอไป ป่านชีวินจะต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับเขา ต่อให้จะต้องล่ามโซ่หรือมัดเธอไว้กับเตียงเขาก็จะทำถ้าจำเป็น!
“ไม่ใช่ว่าไม่ดีค่ะ แต่ป่านไม่อยากอยู่!”
“แล้วฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะอยากอยู่ ไหนบอกมาสิป่านว่าจะเอายังไง!”
“ไม่เอาอะไรทั้งนั้นค่ะ ป่านจะกลับ และคุณกวินก็ไม่มีสิทธิ์มากักขังป่านให้อยู่ที่นี่ด้วย คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตป่าน!” คำตอบนั้นทำให้ความอดทนของกวินขาดสะบั่น สายตาของเขาจ้องมองอีกคนอย่างโกรธจัด
“ใช่! ฉันไม่ใช่เจ้าชีวิตเธอ แต่รู้อะไรไหมป่านชีวันว่าคนอย่างฉันไม่มักน้อยขนาดนั้นแน่ และคืนนี้ฉันจะเป็นเสียยิ่งกว่าเจ้าชีวิตเธอให้ดู!”
“คุณกวินจะทำอะไร ปล่อยป่านนะ อื้อ!!” กวินให้คำตอบด้วยการก้มลงจูบคนดื้อเงียบอย่างรุนแรง ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง เห็นทีเขาคงต้องใช้ไม้ตาย นั่นคือจับเธอทำเมียเสียให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเสีย!
แล้วดูสิว่าถ้าท้องลูกเขาสักโหลเธอยังจะอยากไปจากที่นี่ ไปจากเขาอยู่อีกรึเปล่า!