ต้องฤทธิ์รักนายเหมืองเถื่อน

เขา ผู้ชายเถื่อนๆ ที่ไม่แยแสต่อคำว่ารักมาเนิ่นนานแล้ว นิยามของคำว่ารักช่างไร้สาระสิ้นดี สำหรับคนเถื่อนๆ สุดแสนจะเย็นชาเช่นเขา
เธอ ผู้มีใจภักดิ์ ผูกสมัครต่อชายเพียงคนเดียว นั่นก็คือ ผู้ชายดิบเถื่อน ที่ไม่นำพาต่อหัวใจรักอันบริสุทธิ์ ที่เธอนั้นมอบให้

“หวางนี้พอห่างผัวสักหิดสักหุ้ย ทำตัวอ้อร้อแรงนิ ที่ใต้ก้ามีคนชายค่าลักค่าลุย ไตรถึงมาอ้อร้อแรดถึงที่นี่” รชานนท์สาดคำพูดรุนแรงต่อว่า ทำเอาคนถูกว่าเบิกตาขึ้นมองด้วยความคาดไม่ถึง
“พี่รถโฟล์ก นี่พี่ว่านิ้งขนาดนี้เลยเหรอคะ” นิชมนร้องถามอย่างกังขา นัยน์ตาคู่สุกสกาวจ้องมองใบหน้าคมเข้ม อย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขาจะกล้าว่าเธอรุนแรงปานนี้
“แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ทำไมล่ะ พี่ยังเร้าใจไม่พอ ไม่ถึงใจอีกหรือไง ถึงได้แต่งตัวล่อจระเข้ โชว์หน้าอกหน้าใจ ยั่วกำหนัดผู้ชาย อยากได้มันเป็นผัวอีกคนอย่างนั้นใช่ไหม” อารมณ์โกรธ หึงหวงในตัวหญิงสาวที่กักเก็บเอาไว้เนิ่นนาน จึงทำให้นายเหมืองหนุ่มต่อว่าผรุสวาทด้วยถ้อยคำรุนแรง ทำเอาคนถูกว่าน้ำตาแทบเล็ด
“นิ้งไม่คิดเลยว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้ ไอ้คนทุเรศ ผู้ชายปากร้าย” นิชมนต่อว่าทั้งน้ำตา จากที่คิดว่าจะเข้มแข็งไม่ร้องไห้ให้เขาได้เห็น สุดท้ายก็ทนไม่ได้ ไม่สามารถกักเก็บความเสียใจเอาไว้ได้อีกต่อไป