ผูกไว้ด้วยใยรัก

“ผมไม่ให้คุณไป...”

รสจูบแปรเปลี่ยนเป็นวาบหวามรัญจวน รสรักยังหวานหอม อ้อมกอดยังอบอุ่น กรัณฑาแทบลืมเลือนความคิดอ่านในปัจจุบัน แต่แล้วสติก็กลับคืนมาเมื่อลมหายใจที่รินรดผะผ่าวอยู่แถวซอกคอเคลื่อนลงต่ำ รสชาติของความเจ็บช้ำอันขมปร่าแผ่แทรกซ่านขึ้นมาในทรวงอก หยาดน้ำตาไหลซึมผ่านขมับ

“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะอยู่กับคุณหรือ”

คำพูดนั้นฉุดรั้งการกระทำของคนด้านบนให้ชะงักงันลงได้ทันที สิงหาสน์ดันกายขึ้นเล็กน้อย มองสบกับดวงตาที่ฉ่ำรื้น หากมีแววมั่นคงแน่วนิ่ง นิ่งเสียจนเขาหวั่นใจ จึงขยับลุกออกมานั่งหันหลังที่ริมเตียง ส่วนหล่อนพลิกกายไปลงปลายเตียง จัดเสื้อผ้าและลูบผมเผ้าซึ่งรุ่ยร่าย


“พรุ่งนี้...พรุ่งนี้ฉันจะไป” หล่อนพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น


เมื่อรักหล่อนรักอย่างเต็มที่ หากเมื่อใดไม่แน่ใจในรักของอีกฝ่าย ก็กลับกลายเป็นหวาดระแวงและโกรธเกลียด เกลียดจนแทบไม่อยากร่วมใช้อากาศเดียวกันหายใจ!...


****** ให้สายใยแห่งรักโอบรัดเธอไว้ ******


หมายเหตุ : เรื่องนี้เคยจำหน่ายแบบอีบุ๊คในนามสนพ. ดอกหญ้า2000 มาแล้วระยะเวลาหนึ่ง