เสน่หารสน้ำผึ้ง

เรื่องราวความรักที่แสนหวานราวกับน้ำผึ้งเดือนห้าและแรงเสน่หาอันร้อนฉ่าของป๋าติณที่มีต่อหนูน้ำผึ้งคนสวย แถมป๋ายังขี้หึงอย่างร้ายกาจอีกด้วย แล้วหนูน้ำผึ้งของเราจะอ่วมมั้ยล่ะเนี่ย?

******************************
ติณณภพนั่งซ้อนหลังของมณีมธุรสขณะที่เขากระตุกบังเหียนให้ม้าออกเดินไปเรื่อยๆ ภาพความใกล้ชิดของหนุ่มใหญ่สุดหล่อกับสาวน้อยวัยใสทำให้สุพรรณีอิจฉาตาร้อนจนแทบจะพ่นไฟออกมาได้อยู่แล้ว
มณีมธุรสนั่งหน้าแดงอย่างเขินๆเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับติณณภพราวกับถูกเขาโอบกอดแบบนี้ เด็กสาวรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขาเลยทีเดียว
“ฟาร์มของคุณติณใหญ่มากๆเลยนะคะ” เด็กสาวชวนคุย
“แล้วสวยรึเปล่า?”
เสียงทุ้มถาม เนื่องจากสาวน้อยหน้าหวานนั่งหันไปข้างหน้าจึงไม่ได้เห็นสายตาหวานเชื่อมจากติณณภพที่มองเธอยิ้มๆ
“สวยค่ะ น้ำผึ้งชอบ”
“ถ้าชอบ ฉันจะพามาบ่อยๆ กรุงเทพฯกับปากช่องใกล้กันแค่นี้เอง” หนุ่มใหญ่เอ่ยเอาใจ มณีมธุรสรีบหันมาทำท่าจะพูดแต่เพราะความที่ทั้งคู่ใกล้ชิดกันเกินไป จมูกโด่งๆของติณณภพจึงสัมผัสโดนหน้าผากโหนกของเด็กสาวอย่างจัง มณีมธุรสหัวใจเต้นรัวไม่หยุดก่อนจะรีบหันกลับไปแต่ก็โดนหนุ่มใหญ่เชยคางมนให้เธอหันหน้าเอียงมาทางเขา
“จะพูดอะไร?” ติณณภพถามก่อนจะหยุดม้า มณีมธุรสมองเพียงอกเขาไม่กล้ามองหน้าหรือสบตา