ห่วงพิศวาสทาสหัวใจ

“พี่พิมพ์ว่าชุดนี้น้องควรมีผ้าคลุมไหล่ไหมคะ มันโป๊ไปรึเปล่า มีบางคนบอกว่ามันโป๊ไป”
เธอพูดพลางย่นจมูกให้กับคนที่กล่าวหาว่าชุดของเธอโป๊ โดยไม่รู้เลยว่าคนนั้นๆ กำลังยืนอยู่ด้านหลังเธอนี่เอง!
ชัชพลอมยิ้มโดยไม่ได้ตอบอะไร สำหรับเขาแล้วไม่ว่า พีรชาจะร้ายกาจคอยขับไล่ไสส่งเขาอย่างไร เธอก็ยังเป็นสาวน้อยที่น่ารักของเขาเสมอ ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ รูดซิปเธอขึ้นจนเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาเดียวกับที่หญิงสาวสวมต่างหูเสร็จพอดี
“ขอบคุณค่ะ แต่น้องว่าชุดนี้ก็สวยดี ไม่ได้น่าเกลียดเนาะ” พีรชาพูดพลางหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม แล้วก็ต้องยิ้มค้างหัวใจกระตุกรุนแรงเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ!
“ใช่ สวยและก็สวยมากด้วย แต่พี่ก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าโป๊ไปครับ”
“พี่ชัช!”
เขามาได้ยังไง!
ทันทีที่เห็นว่าคนที่ช่วยรูดซิปให้เป็นใครเท้าเล็กก็ถอยหนีอัตโนมัติ แต่ช้ากว่าอ้อมแขนแข็งแกร่งของชัชพลที่เอื้อมมาโอบรอบเอวเล็กไว้ ร่างใหญ่ในชุดข้าราชการสีขาวสง่างามราวกับเจ้าชายขยับเข้ามาแนบชิด แววตาสีเข้มบ่งบอกถึงความชื่นชมเจ้าของเรือนร่างในชุดราตรีสีหวานที่อยู่ในหัวใจของเขาเสมอมา
“ทำไมเห็นหน้าพี่ต้องหนีตลอด”

แล้วทำไมเขาต้องคอยมาตามวุ่นวายกับหัวใจเธอตลอดด้วยนะ
***************
สำหรับคนที่คิดถึงพี่ภพ กับกุ๊กไก่ (พิศวาสลิขิตรัก) มีบทสรุปความรักของทั้งคู่มาให้หายคิดถึงกันด้วยค่ะ