ทาสรักบรรณาการ

ไม่มีมาเฟียที่ไม่ได้มาจากอิตาลี เขา...เฟร็ดเดอริโก้ อิล แวนโด้ เกิดที่อิตาลี ในตระกูลมาเฟียซึ่งกุมบังเหียนทุกๆ ธุรกิจมืด ชายผู้เย็นชา กระด้าง ทระนงยิ่งและเอาแต่ใจยิ่ง เมื่อเขา ‘ต้องการ’ ต้องไม่มีคำว่า ‘ไม่ได้’ และเขาต้องการหล่อน ยุรฆา วีรวาลนนท์ ไม่ใช่เพราะหล่อนเป็นหลานสาวของผู้หญิงซึ่งยอมเป็นเมียเก็บของพ่อง่ายๆ เพียงเพราะเศษเงินเล็กๆ น้อยๆ ที่ท่านมอบให้ เฟร็ดเดอริโก้ไม่เคยแยแส เขาเพียงต้องการหล่อนเพื่อวางให้หล่อนเป็น ‘ตัวแทน’ ของ ‘เธอผู้นั้น’ เธอผู้ซึ่งเขาไม่อาจจะแตะต้องสัมผัสในความเป็นจริง

ยุรฆาต้องหนีหัวซุนอยู่ในอิตาลี สาเหตุเป็นเพราะหนี้ก้อนโตที่หล่อนไม่ได้เป็นคนก่อ หล่อนทราบว่ากลุ่มมาเฟียอย่างน้อยก็สองกลุ่มล่ะที่ติดตามไล่ล่าหล่อน ผู้หญิง...แถมตัวคนเดียวอย่างหล่อนจะหนีพ้นได้อย่างไรในเมืองที่มีแต่มาเฟียเพ่นพ่าน เมื่อถูกจับได้ ...ทางเดียวที่มันจะหาเงินจำนวนมหาศาลจากตัวหล่อนคือนำตัวหล่อนเข้าเป็นสินค้าในงานประมูลใต้ดิน และหล่อนถูกประมูลเพื่อนำไปเป็น ‘บรรณาการ’ แด่เขา...เฟร็ดเดอริโก้ อิล แวนโด้ มาเฟียหนุ่มผู้กุมชะตาธุรกิจมืดของอิตาลี ลูกเลี้ยงของป้าหล่อนเอง ลูกเลี้ยงซึ่งหล่อนทราบว่าเกลียดป้าหล่อนอย่างกับอะไรดี!



ยุรฆาใจเสียวาบ สะบัดหน้าแรงๆ ไปมองตรงประตูห้องน้ำ ตู้ เตียง...แม้แต่พรม อยู่ครบ! มีเฟร็ดเดอริโก้แหละที่ไม่อยู่!

โอย...เขาไม่ได้อยู่ในห้องน้ำมาแต่แรก! นั่งรอหล่อนเหมือนเสือจ้องรอโอกาสตะคลุบเหยื่ออยู่ในเงาตรงหลืบมืดๆ นั่นเอง คงนั่งมองตั้งแต่หล่อนลากเตียงกับสิ่งของประดามีถูลู่ถูกังไปโปะไว้ตรงประตูห้องน้ำนั่น!

“กล้าดีเหลือเกินนะ ของบรรณาการอย่างเธอ...” เขาหรี่ตา มองหล่อนอย่างอันตราย

ยุรฆาสะท้านเยือก

หนี! หล่อนต้องหนี!

เมื่อคิดดังนั้น ร่างหล่อนก็โผนขึ้นไปบนขอบหน้าต่าง ทำท่าจะพุ่งหัวปักลงไป เฟร็ดเดอริโก้ตามติด คว้าคอเสื้อหล่อนมั่น กระชากพรวดเดียวก็กลับเข้ามาอยู่ในห้อง

“โง่!!” เสียงตวาดสะเทือนแก้วหูหล่อน

“คุณก็ปล่อยฉันซี” หล่อนตวาดเขากลับบ้างเพราะตกใจ หล่อนกำลังจนตรอก ความตึงเครียดสะสมมาหลายวันเข้าก็จวนระเบิด

“สั่งใคร?” เขาถาม เสียงทุ้มต่ำอันตราย

“เปล่า...เปล่าไม่ได้สั่งเลย” หล่อนปลอบ รู้ตัวว่าทำเขาโกรธ

“โกหก!” เขาตวาด

“เปล่า...เปล่าจริงๆ นะ ฉันไม่ได้สั่งคุณ”

“เหรอ...งั้นดี มานี่แน่ะ เข้ามาหาฉัน” สุ้มเสียงแหบต่ำไม่ได้ลดความอันตรายลงเลย ยุรฆาจับได้ว่า หล่อนขนลุกเกรียวไปทั้งตัวด้วยความกลัว