Somewhere I Belong... เพียงแค่มองนัยน์ตา

“ฉ่ายอายุเท่าไหร่?”

ผมเม้มปาก “18 ทำไม? หมอก็รู้แล้วนี่”

หมอหัวเราะ “18 ปี นับว่ายังเด็กอยู่มากเลยรู้ไหม” แล้วหมอก็เลื่อนมือขึ้นมาปิดปากผมเอาไว้พร้อมกับพูดต่อว่า

“อ๊ะ อย่าเพิ่งเถียง ฟังให้จบก่อน ที่บอกว่าเด็กไม่ใช่เด็กในแง่ของพฤติกรรม แต่เป็นแง่ของประสบการณ์ รู้มั้ยว่ายังมีอีกหลายอย่างที่ฉ่ายยังไม่ได้เรียนรู้มัน ซึ่งทั้งหมดนั้นไม่ต้องรีบหรอก แค่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ แถมฉ่ายยังโชคดีกว่าวัยรุ่นคนอื่นๆด้วย เพราะอะไรรู้มั้ย?”

ผมขมวดคิ้ว ยกแขนขึ้นปาดน้ำมูกพร้อมส่ายหน้าไปมา “ไม่”
แล้วพอได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย ผมก็อดไม่ได้ที่จะยกมือไปผลักหมอเบาๆ

“เพราะฉ่ายจะมีพี่ชายหน้าตาดีแบบหมอแทนคุณคนนี้คอยให้คำแนะนำตลอดไป”

“หลงตัวเองว่ะ” ผมว่า

-------------------------------------
ขอเชิญทุกท่านพบกันความรักระหว่างจับฉ่าย...เด็กขายน้ำเต้าหู้กับพี่หมอแทนคุณคนหน้าตาดี ที่บทสรุปของเรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้ใน Somewhere I Belong เพียงแค่มองนัยน์ตา