เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ

มัณยาเบนรถเข้าจอดชิดฟุตปาธ และคราวนี้ ไอลดาได้ยินเสียงสะอื้นจากเพื่อนที่เคยพิชิตใครต่อใครมาตลอด เป็นครั้งแรก
“อ๋อ ไม่มีใครแล้ว! เมื่อคืนพี่ญาก็มาที่บ้าน พาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย เขา ไม่ได้รักอ๋อจริงๆ หรอก”
มัณยาซบหน้ากับฝ่ามือ สะอื้นอยู่นาน และเป็นครั้งแรกที่ไอลดาได้ยินประโยคที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมัณยาพูด
“อ่อไม่ดีเอง ที่ หลายใจกับเขาก่อน”
ไอลดาถอนใจยาว มองเรื่อยไปยังผู้คนตามถนน ภาพความสับสนวุ่นวาย ก่อความวังเวง แกมอ่อนใจอย่างหนักหน่วง
คนเราก็อย่างนี้เอง มักรู้เมื่ออะไรๆ หลุดมือไปแล้ว..
“เอาเถอะ เมื่อเขาไม่ต้องการเราแล้ว เราก็หาใหม่แล้วกัน เจ้าก็ออกสวย จะไปกลัวทำไม”
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ไอลดาจะต้องได้เห็นกิริยาทะนง มั่นใจเต็มที่ของเพื่อนคนนี้ แต่มาขณะนี้ มัณยากลับมีทีท่าไม่แน่ใจ เธอนึกขอบใจเหตุการณ๋ต่างๆ ที่สอนให้มัณยารู้จักรสชาติการเป็นผู้พลาดหวังเสียบ้าง อย่างน้อยก็ทำให้หล่อนไม่ประมาทอีกต่อไป
“ต่อไป อ๋อจะไม่ไว้ใจผู้ชายอีก”
กิริยาของมัณยา ทำให้ไอลดาเริ่มสงสัยว่า หล่อนคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะลืมคนๆ นั้นได้ เธอนึกถึงปรัชญา อยากจะดูถูกที่เขาช่างไร้ค่าเมื่อเปรียบกับผู้ชายคนนั้น เพราะความรักอันยาวนานของเขาไม่สามารถดึงหัวใจมัณยาให้มั่นคงกับเขาได้ จึงหลงลิ้นลมของผู้ชายที่เพิ่งรู้จักในระยะเวลาสั้นๆ ได้ง่ายดาย และค่อนข้างลึกซึ้งถึงขนาดนี้
มัณยาออกรถต่อ คล้ายพยายามตัดใจ ไอลดาเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ หากคราวนี้ เธอเป็นฝ่ายแปลบใจ เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่ดังลอดออกมา อ่อนหวาน คุ้นต่อความทรงจำเหลือเกิน
Only you...
แท้จริง เธอก็บรรจุคนๆ นั้นไว้ลึกจนยากถ่ายถอนเช่นกัน แล้วก็เกือบหัวเราะ ทั้งที่ขอบตาร้อนอย่างอยากร้องไห้ ต่อกิริยาพูดลอยๆ ของมัณยา
“คุณยาเคยชอบเพลงนี้ เคยร้องให้อ๋อฟังด้วย”
ไอลดานึกถึงผู้ชายร่างสูง รอยยิ้มอ่อนโยน แววตาเป็นมิตร แล้วก็ต้องยอมรับว่าเขาเก่ง เป็นแบบฉบับของสัตว์ตัวผู้อย่างแท้จริง เพราะเขาคงลักษณะของผู้ชายที่สามารถทำให้ผู้หญิงหวั่นไหว เคลิบเคลิ้มกับลิ้นลมได้ง่ายๆ จนจำฝังใจไม่รู้ลืม
“เพียงเสี้ยวหนึ่งเธอมองฉันแอบอิง แต่กลับทิ้งส่วนใหญ่ให้ใครกัน”
ไอลดาท่องออกมาดังๆ มัณยาเหลียวมาอย่างเข้าใจดี เสียงจึงแกมหัวเราะแบบขำขัน กึ่งเยาะ ทั้งตัวเอง ทั้งไอลดา
“เขาก็ทิ้งให้เมียเขาสิจ๊ะ ไม่ต้องมาพร่ำเพ้อถามให้เสียเวลาหรอก”
ไอลดาหัวเราะ และมัณยาก็หัวเราะตามจริงๆ เสียงหัวเราะครั้งหลัง จึงแจ่มใสอย่างคนรู้แจ้งเห็นจริงจนหมดข้อสงสัยอีกต่อไป