โซ่รัก มารยาร้าย

"ถ้ายังอยากเจอกันอีกก็อย่าแสดงตัวให้มันมาก เพราะว่าถ้าเกดรู้เข้า พี่คงไม่เลือกอันนาหรอกนะ"
--
"วันนี้คุณพ่อมีผู้หญิงมาหาด้วยค่ะ" มีค่าเงยหน้าขึ้นบอกมารดาพลางเขย่าแขนไปด้วย
"ใครเหรอพี่ธี บอกเกดมาค่ะ" กมลพรหรี่ตามองสามีด้วยความหึงหวง ถ้าหากเธอไม่ได้คำตอบละก็...อย่าหวังเลยว่าวันนี้จะพูดคุยกันด้วยดี
"แค่คนรู้จักไง เขาก็เข้ามาทักทายตามปกติ ไม่มีอะไรหรอกน่า ...ลูกสาวของพ่อหัดเป็นเด็กขี้ฟ้องตั้งแต่ตอนไหนกันครับ"
"เกดสอนลูกเองแหละค่ะ"
"บ้าไปแล้ว... จะสอนลูกทั้งทีก็ช่วยสอนแต่เรื่องดี ๆ ไม่ใช่สอนให้เป็นเด็กขี้ฟ้องแบบนี้ แสดงว่าเกดไม่เคยเชื่อใจพี่เลยใช่ไหม?"
"เกด... เกดก็แค่..."
"ก็แค่ไม่เคยเชื่อใจผัวตัวเอง ใช่ไหม!" ธีรัชถามใส่อารมณ์ตามประสาคนถูกจับได้ก็เลยต้องกลบเกลื่อนด้วยการทำทีเป็นโมโหใส่ภรรยา
++++
"เรื่องของเรามันควรจะจบกันตั้งแต่วันนี้เลย" ธีรัชเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขาตัดสินใจดีแล้วว่าจะเลิกยุ่งกับอันนา
"พี่ธี... อันนาไม่ใช่โสเภณีนะคะที่จะยอมจบกับผู้ชายง่าย ๆ" หญิงสาวเล่นละครบีบน้ำตาให้เขาสงสาร
"แต่ว่าพี่มีเมียแล้ว ถ้าเกดรู้..."
"แล้วตอนที่พี่นอนกับอันนาล่ะ ทำไมไม่นึกถึงหน้าเมีย ...พี่ธีอย่าเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวสิคะ อันนาเป็นของพี่แล้ว พี่จะมาทิ้งกันง่าย ๆ แบบนี้มันไม่ได้หรอกนะ อันนาไม่ยอม"
++++
"บอกแม่มาว่ามันเส้นผมของผู้หญิงหน้าด้านคนไหน!"
"บ้าไปแล้วครับ จะของใครล่ะถ้าไม่ใช่เกด หรือไม่ก็เส้นผมแม่บ้านที่ซักรีดเสื้อผ้าไงครับ"
"ดูเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจเลยนะว่าผมเส้นนี้เป็นของเมียตัวเองหรือเปล่า หึ... ถ้าเลิกได้ก็รีบเลิกซะ ก่อนที่เกดจะจับได้" คุณมณีมาศมองหน้าลูกชายด้วยความโกรธเคือง
"นี่... คุณแม่คิดว่าผมมีคนอื่นงั้นเหรอครับ" ชายหนุ่มยังคงปากแข็ง แต่สุดท้ายก็จนมุมกับคำพูดของมารดา
"ผมของเกดไม่ใช่สีนี้ อย่านะธี...แกอย่าเป็นเหมือนพ่อของแกเด็ดขาด รีบเลิกกับผู้หญิงคนนั้นซะ!"
"ผม... เอ่อ... แค่ครั้งเดียวเองนะครับ" ธีรัชเลือกที่จะโกหกอีกตามเคย จะได้ดูเหมือนโทษเบาลงในสายตาของมารดาผู้ให้กำเนิด ทำไมท่านจึงจับได้เร็วขนาดนี้ มีสัญชาตญาณนักสืบหรืออย่างไร
"ผู้ชาย...ถ้าได้นอกใจเมียแล้วละก็มันจะต้องมีครั้งต่อไปอีกเรื่อย ๆ ...ทำไมลูกถึงไม่หักห้ามใจตัวเองล่ะ ถ้าเกดรู้จะเสียใจแค่ไหน"
...นี่สินะ ที่เขาเรียกว่าความมักมากไม่รู้จักพอของพวกผู้ชายเห็นแก่ตัว ไม่คิดเลยว่าธีรัชจะกล้านอกใจภรรยาที่บอกว่ารักนักหนาได้ลงคอ อยู่ด้วยกันจนมีลูกสองคน ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าลูกชายจะกล้าทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย
"เกดต้องไม่รู้เรื่องนี้ครับ" ธีรัชยืนกรานน้ำเสียงหนักแน่นอย่างคนเห็นแก่ตัว เขาคงไม่โง่พอที่จะยอมให้ภรรยาจับได้ เวลานี้เขาเองก็เริ่มรู้สึกผูกพันกับอันนาและคิดว่าคงจะยากถ้าหากต้องเลิกรากับเธอ
"นี่...หมายความว่าลูกจะไม่เลิกยุ่งกับนางหน้าด้านคนนั้นเหรอ มันเป็นใคร!"
"ผมขอร้องล่ะครับ อย่าบอกเกด ผมขอโทษที่ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง" ธีรัชกล่าวตัดบทและกำลังจะเดินหนี
"ไม่ใช่แค่ผิดหวังหรอกนะ แต่ว่าฉันกำลังเกลียดพฤติกรรมสำส่อนของแก แล้วนี่...ได้ป้องกันหรือเปล่า"
"ป้องกันสิครับ ผมขอตัวไปหาลูกก่อน คุณแม่ห้ามบอกเกดนะ ผมขอร้องจริง ๆ"
"เลว! เลือดชั่วของพ่อแกมันแรงจริง ๆ ...สักวันเถอะ แกจะต้องเสียใจในสิ่งที่ทำกับเมีย จำคำพูดของแม่เอาไว้!"
+++
"ใครเหรอคะคุณพ่อ"
"พี่ชื่ออันนาจ้ะ เป็นเมียอีกคนของคุณพ่อหนู ไหว้พี่สิจ๊ะ" อันนาย่อตัวลงลูบแก้มเนียนของเด็กน้อย ปรายตามองธีรัชอย่างท้าทาย วันนี้เธอจะต้องทำให้เขากับภรรยาหย่ากันให้ได้
"พูดบ้าน่าอันนา ออกไปจากที่นี่ได้แล้วก่อนที่เมียของพี่จะกลับมา"
"ไม่...อันนาไม่ไป จนกว่าจะทำให้เมียของพี่ยอมหย่า"
"ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าพี่จะไม่มีวันหย่ากับเกด คนที่พี่อยากจบด้วยก็คือเธอต่างหาก!"
"จะจบได้ยังไงคะ ในเมื่ออันนากำลังท้องกับพี่!"
++++++
ธีรัช & กมลพร จากเรื่องกรรมสิทธิ์สวาท
อันนา จากเรื่องลายรักคนเถื่อน