ชายหมวแดงกับนายหมาป่า

เฮือก!
ในขณะที่กำลังนอนเอ้อระเหยอยู่ในป่าใหญ่ สันชาติญาณบางอย่างก็ทำให้ร่างหนารุดขึ้นนั่ง ดวงตาสีแดงของมันมองอย่างเลิกลัก กลิ่นที่คุ้นเคยพัดผ่านกับสายลมจนแทบอยากสำรอก
“โอ๊ะโอ๋ เจอตัวสักที”
ริมฝีปากแยกเขี้ยวใส่ มันเดินถอยหลังยามที่ผู้มาใหม่เดินเข้ามาใกล้ มันใส่ผ้าคลุมสีแดงตัดกับความมืดมิดที่อยู่รอบด้าน สองขายาวหยุดนิ่งอยู่กับที่ราวกับว่ากำลังพินิจพิเคราะห์การกระทำของอีกฝ่าย รอยยิ้มที่น่ารังเกียจของมันก็เช่นกัน
ไอ้เจ้าหนูน้อยหมวกแดงจอมโป้ปด!