โอบรักใต้เงาจันทร์

เกเบรียล หนุ่มอารมณ์ร้าย เอาแต่ใจขั้นสุด ดั้นด้นหนีชีวิตที่ผิดพลาดมาจากแดนไกล จนได้เจอกับมนมาส หญิงสาวที่ทำให้หัวใจของเขากลับคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง...

---------------------------

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกอย่างที่คุณทำเพื่อฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมเลย” มนมาสเอ่ยเสียงเจือสะอื้น ตื้นตัน จากแต่แรกที่เจอกัน มันไม่น่าเป็นไปได้เลยที่เธอและเขาจะเดินทางมาถึงวันนี้ได้

“ไม่ลืมอย่างเดียวไม่พอหรอก คุณต้องตอบแทนด้วยสิ”

“จะให้ฉันตอบแทนยังไงล่ะคะ” หญิงสาวเงยหน้ามองอีกฝ่ายงุนงง แลเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายก็หนาววูบ หากจะกลับลำก็ไม่ทันเสียแล้ว

“โกนหนวดเคราให้ผมหน่อยสิ กำลังลำบากอยู่เลย”

หญิงสาวนิ่งมองเขาค้างตาปริบๆ งุนงง

“บ้าเหรอ ฉันโกนเป็นที่ไหนกัน คุณโกนของคุณเองสิ”

“ไม่เอา ผมเคยโกนเองเสียที่ไหน ไม่รู้ละ คุณต้องโกนให้ผมด้วย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องโกนหนวดให้ผม” สั่งเอาแต่ใจเต็มที่

“ฉันเคยโกนหนวดซะที่ไหน เดี๋ยวก็ได้แผลหรอก” มนมาสออกตัว หนาวๆร้อนๆ ก็อีกฝ่ายมองมาตาปรอยเจ้าเล่ห์ แม้จะมีรอยยิ้มติดอยู่บนริมฝีปากได้รูป ทว่าความเอาแต่ใจของเขาก็น้อยเสียเมื่อไหร่

“คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้น ผมพึ่งแต่ที่ร้านมาตลอด ตอนนี้ไหนๆก็จะแต่งงานแล้ว ต่อไปผมจะใช้บริการเมียตัวเองดีกว่า”

“คนบ้า อย่ามาพูดสองแง่สองง่ามนะ” หญิงสาวหน้าร้อนวูบวาบ เขินจนมือไม้สั่น

“ไม่พูดก็ได้ แล้วจะโกนหนวดให้ผมหรือเปล่าล่ะ” เกเบรียลยืนกระต่ายขาเดียว จะเอาให้ได้ดั่งใจจนน่าหมั่นไส้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน มนมาสคงเดินหนี แต่มาตอนนี้ หญิงสาวอดใจอ่อนกับคนตัวโตจอมเอาแต่ใจไม่ได้

“ก็ได้ ฉันจะโกนให้ แต่ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ ขืนคุณยังมัวแต่ส่งตาหวานเยิ้มแล้วพูดจาสองแง่สองง่ามให้ฉันเขินไม่เลิกละก็ งานนี้ได้เลือดแน่”
เกเบรียลหัวเราะกับเสียงดุเอาเรื่องของอีกฝ่าย แต่คิดเหรอว่าแค่นี้เขาจะหวั่นเกรง

ต่อให้เธอโกนหนวดให้เขาแล้วได้เลือดจริงๆ มนมาสก็จะเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้รับสิทธิ์นั้นนับตั้งแต่บัดนี้


----------------------------