ใจดำ

“คุณจะพาตัวเองมาแปดเปื้อนทำไมคะ” อรอัญถามหาเหตุผลอย่างหมดความอดทน ปล่อยน้ำตาให้หล่นร่วงไปทางหางตาเพราะยังอยู่ในอาณัติของชายอกสามศอกซึ่งยังไม่ยอมถอยกายออกห่าง
“สมเพชเวทนาผู้หญิงโง่มั้ง”
“คุณทาม!”
“ก็ถ้าไม่โง่จะขายทุกอย่างจนตัวเองตกที่นั่งลำบากแบบนี้เหรอ”
“เรื่องของอ้าย” เธอสะอื้นไห้อย่างสิ้นอายและไร้ทางสู้ ริมฝีปากอ่อนนุ่มอยู่ห่างจากปากของผู้รังแกแค่สองชั่วองคุลีเท่านั้น
“ขายบ้าน ขายร้าน หรือขายหุ้นจนหมดแล้วจะทำไม อ้ายไม่ขายตัวก็แล้วกัน”
“อรอัญ!” พอได้ยินถ้อยคำประชดจี้ใจดำทำนองนั้นเข้าเขาก็บันดาลโทสะ “งั้นก็ขายซะ”