ซาตานร้ายซ่อนสวาท

อยากได้ก็ต้องได้ !...นี่คือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนที่ผ่านมา เมื่อได้เธอมาแล้ว
ถึงได้รู้ว่าพี่ชายเขาก็หมายตาเธอไว้เหมือนกัน
จะหวงก้างก็ไม่ถนัด แล้วหมาบ้าอย่างเขาจะทำยังไงดี


“แต่ผมมันเป็นคนไม่ดีในสายตาคุณนี่”
“อย่างน้อยคุณก็เก่งอย่างหนึ่งค่ะ”
“เรื่องดื้อรั้นหัวชนฝาน่ะเหรอ”
“แต่สิ่งนั้นก็ทำให้คุณประสบความสำเร็จมีคนรู้จักเยอะแยะนี่นา”
“คุณให้กำลังใจผมหรือว่าประชดกันแน่”
ร่างสูงลุกขึ้นแล้วก้าวเข้ามาหาพร้อมกับดึงเธอเข้าไปหาอกอุ่น หญิงสาวยอมให้เขาสวมกอดโดยไม่มีการขัดขืนเลยแม้แต่นิด ในใจอยากจะเอื้อมมือขึ้นไปโอบร่างหนาที่ตัวเองแนบชิดนี้บ้าง
แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น เพราะเธอยังไม่กล้า
“ผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง”
“ใช่ ! คุณก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่เป็นผู้ชายในแบบฉบับของตัวเอง”
“แล้วตกลงมันดีหรือไม่ดีล่ะ ผมไม่เข้าใจ” เขาผละออกมาถามจ้องใบหน้าหวานด้วยความฉงน
“ไม่ดีมากๆ ในความรู้สึกแรกที่ฉันรู้จัก”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“น้อยลงหน่อยหนึ่ง”
“แล้วมันต่างกันตรงไหน” มาเทนโอ้ถอนหายใจเบาๆ ทำหน้าสลด
“ทำหน้าแบบนี้ไม่สมกับเป็นคุณเลยรู้ไหม” มือบางยกขึ้นจับแก้มของชายหนุ่มทั้งสองข้างเบาๆ
“จะให้ทำหน้าหื่นๆ หรือไงถึงจะเหมือนผม” เขายกยิ้มขึ้นมาหน่อยหนึ่ง ทำเอามือบางลดลงมาที่เดิมทันทีเช่นกัน คราวนี้ชายหนุ่มยกมือขึ้นจับแก้มนุ่มก่อนขยับศีรษะเข้ามาชิดกัน ตาจ้องตาจนได้ยินเสียงลมหายใจเป่ารินรดอยู่ใกล้ๆ
“ผมขอจูบคุณได้ไหม”