เมียขวัญ

เธอเป็นดั่งของขวัญที่เขาได้มาจากการต่อรอง
จากเมียที่ต้องอยู่ใต้กฎกติกา...ห้ามท้อง และห้ามรัก
กลายเป็นผึ้งน้อยแสนหวานที่ยากจะคลายออกจากอ้อมกอดได้ง่ายๆ
ทั้งที่ชีวิตเขามีผู้หญิงรายล้อมตั้งไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
แต่ทำไมแค่อยากได้ “เมียขวัญ” มาอยู่ข้างหัวใจสักคน
มันถึงได้ยากเย็นนัก


“พี่ชายมิ้มยังอยู่ และมันจะยังไม่มีอันเป็นไป ถ้ามิ้มกลับไปอยู่กับผม”
“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงคะ มิ้มบอกแล้วไงว่า...”
“ในฐานะเมีย...”
“เมียบนเตียงน่ะหรือคะ”
รอยยิ้มหยันผุดขึ้นทันควัน น้ำตายังคลอคลองกบตา
“เมียบนเตียง บนบ้าน บนรถ บนห้อง บนระเบียง ที่ไหนก็เมีย
...เมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย”
ความรู้สึกล้วนๆ ที่ผลักให้ชายหนุ่มโพล่งออกมาเช่นนั้น
เขาอยู่ในสภาวะที่เรียกว่า ‘ยอมแลก’ เพื่อให้ได้เธอกลับมาเป็นของเขาโดยสมบูรณ์
“คุณรุกข์ รู้ตัวไหมคะว่าพูดอะไรออกมา”
เธอกำลังถูกขอแต่งงาน ในวันที่พี่ชายคนหนึ่งยังถูกคุมตัวไม่ต่างจากนักโทษชั้นเลว
และพี่ชายอีกคนนอนแบ็บอยู่ในโรงพยาบาล
เป็นการขอแต่งงานโดยปราศจากคำว่ารัก
และขอโดยผู้ชายที่ทำให้พี่สาวของเธอแทบตายมาแล้ว
“พูดอะไรออกมาเมื่อกี้ ลืมมันซะเถอะนะคะ มิ้มไม่มีวันแต่งงานกับคุณ”
“ผมยอมขนาดนี้แล้ว จะเอาอะไรอีก พูดมา !?”
อมิสราเริ่มมั่นใจว่านี่ไม่ใช่การขอแต่งงาน แต่มันคือการข่มขู่ชัดๆ
“คิดว่าแค่ได้ยินคำว่าแต่งงาน แล้วผู้หญิงต้องวิ่งเข้าไปสยบแทบเท้าคุณอย่างนั้นหรือคะ”
แววตาแข็งกร้าวเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบในชั่วพริบตา
ราวกับจะประกาศให้รู้ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เธอจะได้เข้าใกล้ความรู้สึกของผู้ชายที่ชื่อชเยนทร์ เมธาสมิธ