แนบเนาหัวใจ

เธอยัดเงินส่งๆ ใส่มือเขา ปากก็พูด

“พอหรือเปล่า พี่ต้องไปให้หมอล้างแผลด้วย จะได้ฆ่าเชื้อโรค เอานี่ไปแล้วกัน” สร้อยคอทองคำขาวพร้อมจี้เพชรรูปโน้ตดนตรีถูกปลดออกจากลำคอขาวนวล มายัดใส่มือเขาตามเงินที่ส่งไปก่อนอย่างไม่เสียดาย จากนั้นเธอก็ลุกตั้งท่าจะวิ่ง

“เดี๋ยว!...เดี๋ยวสิ”

แม่หนูชะงักหันมายิ้มกระจ่าง

“หนูให้ยืมไง ไว้พี่มีเงินแล้วค่อยมาคืน”

“คืนที่ไหน คืนยังไง ชื่ออะไรยังไม่รู้เลย” เขาพูดออกมาอย่างยุ่งยากใจ

“หนูชื่อคีตา...คีตา สุรภัทรวงศ์ หาให้เจอนะ” ร่างผอมเพรียวตามประสาเด็กที่กำลังโตหมุนกายวิ่งตื๋อจากไป ทิ้งไว้แต่เสียงกังวานใสและรอยยิ้มกระจ่าง

คีตา สุรภัทรวงศ์ นามนี้ที่แนบตรึงอยู่ในหัวใจ ชยุตม์ เขาเฝ้าฝัน เฝ้าหวังว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง เพื่อตอบแทนความช่วยเหลือในอดีต

“ยามที่เราตกต่ำย่ำแย่ หากใครสักคนหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ด้วยความปรารถนาดี เราจะมองเห็นเขาเป็นเทพบุตรเทพธิดาขึ้นมาทันที”

สำหรับชยุตม์ คีตาคือนางฟ้าที่แสนงาม

คือเจ้าหนี้

คือเจ้าหัวใจ เพียงผู้เดียว!...