แสงดาวที่ปลายสายรุ้ง

“แล้วจะมาช่วยฉันหาอะไรล่ะ”

“ผมจะเอาคุณมารับเวรกรรมที่คุณก่อไว้ ไม่ปล่อยให้ตายหนีความผิดหรอก”

นับดาวยกมือกอดอกด้วยความหนาว ลมทะเลพัดโชยมาในช่วงเช้าแบบนี้ทำให้ร่างเล็ก ๆ นั้นสั่นสะท้าน

สิงหาเองก็เปียกปอนไปด้วย หล่อนมองหน้าเขา ใบหน้าแสนดูดีของเขานั้นมีแต่ริ้วรอยของความเกรี้ยวกราด

นับดาวรู้สึกอยากจะเห็นสายตาอ่อนโยนของเขาแบบเมื่อเย็นวาน แต่นั่นคงเป็นเพียงได้แค่ความฝัน ความจริงคือเขาไม่รักหล่อนเลย สิ่งนั้นทำให้นับดาวต้องเบือนหน้าหนีไปจากสายตาของเขา หล่อนอ่อนแอมากเกินพอแล้ว

“หรือคุณคิดว่าผมพิศวาสคุณจนทนไม่ได้ที่เห็นคุณจะตายน่ะ เสียใจด้วยนะ ผมไม่ชอบกะเทย”

ในวินาทีนั้นที่คำพูดของเขาซึมลึกเข้าไปในใจ นับดาวก็เข้าใจความรู้สึกของเมรี่ขึ้นมา

ความเจ็บปวดจากการถูกปฏิเสธจากชายที่ตัวเองรัก ด้วยเหตุผลว่าหล่อนเป็นกะเทย เมรี่ต้องเผชิญมันมามากมายเท่าไหร่กัน นั่นทำให้เมรี่คงดีใจที่ได้เป็นเจ้าของร่างหญิงสาวแท้ ๆ เมรี่แค่ไม่ต้องการสูญเสียความรักไปอีกครั้ง