โทษรักทัณฑ์ซาตาน

เทเลอร์ คอรินสกี เจ้าของบริษัทรถยนต์หรู ผู้เคยมีรักแท้สุดหัวใจ แต่เมื่อหญิงสาวผู้เป็นที่รักหนีพิธีมงคลสมรสไป เขาจึงกลับกลายเป็นปีศาจที่มีลมหายใจ และเมื่อเธอ ไอริน สุดแสงทิวา ซมซานกลับมาหาเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงยกตำแหน่งนางทาสให้กับเธอ นางทาสที่เขาจะแก้แค้นให้สาสม แต่ทำไมนะ ยิ่งเธอเจ็บปวดมากเท่าไร หัวใจเขากลับยิ่งร้าวระบมมากขึ้นเท่านั้น

“ไปได้แล้ว” ถ้อยคำสั้นๆแต่สร้างความร้าวรานให้เธอเหลือเกิน หากแต่ร่างบางยังคงนิ่งเฉย
“หูแตกหรือไง บอกให้ออกไป!!!” เขาตะคอกเสียงดังก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวด้วยสายตาที่คุกรุ่น
ไอรินค่อยๆ ขยับกายสาวอันร้าวระบม ความแสบร้อนตรงหว่างขาส่งผลให้เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดก่อนจะก้าวลงจากเตียงอย่างเชื่องช้า แต่มันคงไม่ทันใจเขา เพราะชายหนุ่มรีบเดินดุ่มเข้ามาจับร่างเล็กกระชากอย่างแรงจนเธอหล่นตุ๊บลงไปกับกองกับพื้นอย่างแรง เจ็บจุกจนร้องไม่ออก แต่นั้นคงยังไม่พอ เขายังดุด่าว่าร้ายเธอด้วยถ้อยคำเสียๆ หายๆราวกับไม่เคยรักกันมาก่อน
“ที่อีดออดไม่ยอมไปนี่เพราะต้องการให้ฉันสงสารใช่ไหม อย่าหวังเลยนังสารเลว” น้ำตาของหญิงสาวไหลอาบแก้มนวลเป็นสาย เจ็บที่กายยังพอทนแต่ใจที่เจ็บเล่าจะรักษาให้หายได้อย่างไร เธอพยายามพยุงกายอันไร้เรี่ยวแรงให้ลุกขึ้นแต่ขาอันอ่อนเปลี้ยกลับไม่เป็นใจเอาเสียเลย อีกครั้งที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาก่อนจะลากร่างเปลือยเปล่าไปกับพื้นพรมซึ่งกำลังบาดเนื้อนวลจนมาถึงหน้าประตูห้อง
“สำออยนักนะ ทีไปอ้าขาให้พวกมันกระแทกกระทั้นไม่เห็นจะบ่น” วาจาร้ายกาจถูกสาดเขาใส่หน้าเธอราวกับน้ำกรดและมันกำลังกัดกร่อนหัวใจดวงน้อยๆอย่างไร้ความปราณี อกสาวแสนสะท้อน ยิ่งเห็นสายตาสีทองคู่นั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง หัวใจของเธอก็ยิ่งบอบช้ำเหลือเกิน
“ฉันผิดหวังจริงๆที่ลีลาของเธอมันยังดูเหมือนหญิงสาวไร้เดียงสาทั้งๆที่ ตัวเน่าๆนี่ผ่านผู้ชายมาแล้วหลายคน เธอมันไร้ค่ายิ่งกว่าเศษขยะซะอีก และไอ้น้ำตาที่บีบอยู่น่ะ อย่าคิดว่าฉันจะสงสารเธอนะ ฉันขยักแขยงเธอมากเลยรู้ไหม ไป ไปให้พ้นหน้าฉัน!” เขาตวาดไล่หญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หน้าประตูราวกับสุนัขข้างถนน พร้อมกับโยนผ้าขนหนูผืนหนึ่งใส่หน้าเธอเพื่อให้หญิงสาวใช้ปกปิดความอุจาดซึ่งเธอก็ทำตามโดยไม่กล่าวสิ่งใด
ร่างบางพยุงกายขึ้นอย่างทุลักทุเล ก่อนจะเปิดประตูห้องและก้าวออกไปช้าๆ พาร่างกายและหัวใจไร้ค่ากลับสู่ห้องเก็บของของเธอ