เจ้าสาวส้มหล่น

วราเมธมองกระดาษสีขาวขนาดเอสี่จำนวนสามแผ่นที่มือเรียวสวยยื่นมาให้เขา มือหนาจำเป็นต้องรับมาอ่านเมื่อเธอพยักหน้าให้เขารับมัน
“บางข้อก็รับได้ บางข้อก็รับไม่ได้” เขาบอกเธอเมื่ออ่านเสร็จ มือหนาวางแผ่นกระดาษข้อสัญญาบนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ กรัณฑามองอย่างไม่เข้าใจ ข้อไหนคือรับได้ ข้อไหนคือรับไม่ได้
“แล้วข้อไหนที่คุณรับไม่ได้บ้างล่ะ” กรัณฑาตัดสินใจถาม หลังจากที่เธอใคร่ครวญว่าจะจัดการอย่างไรกับชีวิตของเธอต่อไปดี เธอจึงร่างสัญญาระหว่างเธอกับเขาขึ้นมาเพื่อใช้ในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ
“ข้อนี้เลย ที่บอกว่าถ้าคุณคลอดลูกออกมาแล้วลูกจะเป็นสิทธิของผมคนเดียวและคุณจะเป็นอิสระ” วราเมธจ้องมองคนตรงหน้านิ่ง เขาอ่านแล้วไม่เข้าใจมากนี่คิดจะยกลูกให้เขาคนเดียวแล้วเธอจะเลิกกับเขาเลยใช่ไหม
“อ้าว ก็คุณบอกฉันเองว่าป้าวัลต้องการลูก ฉันก็ยอมแล้วไง พอลูกคลอดออกมาคุณก็ต้องรับผิดชอบมันก็ถูกแล้ว เพราะฉันไม่ใช่คนที่อยากมีลูกสักหน่อย” กรัณฑาจ้องหน้าเขาตอบ เธอพูดผิดตรงไหนก็ในเมื่อเธอไม่ได้อยากมีสามี ไม่ได้อยากมีลูกสักนิด แค่คิดถึงเด็กเธอก็อยากคลั่งแล้วเธอไม่ชอบเด็ก
“แล้วนี่ยังมีหมายเหตุอีก ที่คุณบอกว่าคลอดลูกให้ผมเสร็จผมจะต้องจ่ายค่าผ่าตัดทำจิ้นใหม่ให้คุณด้วย”
“ก็ตามนั้นแหละ ฉันคลอดลูกให้คุณมันก็หย่อนยานแล้วคุณก็เป็นคนทำให้มันหย่อนยานคุณก็ต้องรับผิดชอบมันก็ถูกแล้วไง อ้อดีนะที่ฉันไม่เอาครอสทำหน้าอกมาด้วย เพราะคิดว่าคงจะไม่หย่อนยานมากไปกว่านี้แล้วต่อไปคุณก็ห้ามดูดของฉันด้วย” วราเมธรู้สึกอยากตายมากก็วันนี้ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่แปลกพิสดารแบบนี้เลย ห้ามเขาดูดนมเธอมันห้ามกันได้ด้วยเหรอ.....