ร้อยพันวันรัก

เพียงเพราะรัก...ถ้าเผลอไปเซ็นสัญญาทาส

จริงๆ ครับ ผมไม่โกหกเลย สัญญาทาสชัดๆ เลย เพราะอะไรนะหรือ...

ห้ามปิดโทรศัพท์...ถ้าเจ้านายเรียก ดึกดื่นแค่ไหน...ต้องมาให้ถึงภายในสิบนาที แต่อันนี้อาจจะช้าไปบ้าง ก็ต้องเข้าใจว่าการจราจรบ้านเรา รถมันติดขัดขนาดไหน...ไม่เป็นไร ยังไม่มีภาระ ยังไม่มีแฟน รับได้อยู่

ข้อต่อมา...ทำงานที่นี่ ห้ามมีแฟน! เอ่อ...ตอนอ่านผมก็อึ้งไปเหมือนกันนะครับ มีเหตุผลอะไรถึงห้าม

“อยากรู้ คุณก็ลองไปถามเจ้านายดูเอง”



คือรักคือเรา...ถ้าต้องไปเป็นลูกหนี้ขัดดอก

“อยู่ไปได้ยังไง ห้องเล็กยิ่งกว่ารังหนูแบบนี้” เก้าอี้ก็ไม่มีให้เขานั่ง

น้ำน่านที่ยื่นมือไปจับผ้าขนหนูหันไปมองคนพูดอย่างเอือมระอาใจ “จะเอาอะไรกับห้องของลูกหนี้ที่ต้องมาทำงานใช้หนี้ล่ะ ได้แค่นี้ก็บุญหัวแล้ว”



ณ ที่นี้ยังมีรัก จะต้องใช้ความพยายามแค่ไหน เพื่อจะบอกให้คนที่กลัวความรักเชื่อในรัก

“ถ้าไม่หยุดดิ้น...ผมจูบนะเออ”

“มึงจูบ...กูเตะ”

“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะกอด...ไม่ยอมปล่อย