วายร้ายระดับสิบ

เขาแต่งงานกับผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง หมายถึงในสายตาของคนอื่น สำหรับเขาแล้ว มายาคือตัวแทนของการทำลายล้าง ทำลายล้างเขา ความคิดของเขา พฤติกรรมของเขา ตัวตนของเขา และสร้างขึ้นใหม่ให้เข้ากับเธอ รองรับเธอ ปกป้องเธอและหลงรักเธอ
พระเจ้า
เขายอมรับก็ได้ว่าเขาหลงรักเธอตั้งแต่แรก
จูบทุกจูบของคนอื่นไม่มีความหมาย
สัมผัสทุกสัมผัสของคนอื่นไม่มีความหมาย
เซ็กซ์ที่ร้อนแรงของคนอื่นไม่มีความหมาย
เธอเข้ามาแทนที่คนอื่นๆ เติมเต็ม ทำลายล้างและทดแทนมันใหม่ด้วยตัวตนของเธอ แทรกซึมเข้ามาทีละนิดๆ สองปีมานี้จึงเติมเต็มในที่สุด

**************************
“มองผม สมองของคุณคงไม่ได้เน่าอยู่กับเตกีล่าที่คุณตอกลงไปเหมือนน้ำเปล่าหรอกใช่ไหม” มือหนาดึงติ่งหูของเธอเบาๆ ตากลมเลยกะพริบเหมือนตั้งสติ
“ตา มองผมที่ตา”
เธอมองตาสีเข้มอุ่นจนร้อนของเขา แทบทนจ้องมากกว่าสิบวินาทีไม่ได้
“จำได้หรือเปล่าว่าผมเป็นใคร” เสียงของเขากระซิบนุ่มนวล และเรียกร้องให้ตอบคำถามให้เขาพอใจ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ตื่นตระหนกจนขนลุกชัน
คุณพระคุณเจ้า
เขาเหมือนเฮโลอีนผสมฟีโรโมนเคลื่อนที่ มันทำให้สมองเธอเละและเหลวไม่เป็นท่า เธอหอบหายใจรุนแรงพอที่จะตอบเป็นเสียงลมได้ว่า
“หนุ่มหล่ออันตรายห้องเบอร์สิบ”
คำตอบทำให้เขาหัวเราะแผ่วๆ กล้ามท้องแกร่งของเขาเสียดสีกับท้องของเธอ ท้องที่เปลือยเปล่าสัมผัสกัน ขนกายที่สากระคายบนกลุ่มหน้าท้องจมหายลงไปในกางเกงของเขาทำให้เธอปวดหนึบที่แก่นกลางกายของเพศหญิง ขนาดหน้าอกยังคัดตึง
เขาทำให้เธอเป็นผู้หญิงเสียสติใจง่ายแค่หัวเราะ
“เบ๊บ หายใจสิ คุณทำหน้าเหมือนเมายา” เขาปัดเส้นผมของเธอออกจากลำคอที่หอบเกร็ง พึมพำอีกว่า
“ทำหน้าแบบนั้นทุกครั้งที่ผมเข้าใกล้เกินไป คุณกำลังดมอะไรจากตัวของผมเหรอเบ๊บ”
“อย่า” เธอกระซิบห้ามปรามเขาโดยไม่รู้ตัว
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลย”
จริง
เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงนอนคว่ำ คร่อมเธอไว้กลายๆ เขาก็คุกคามเธอมากพอแล้ว เธอกำลังจะละลายเป็นก้อนไขมันไร้สติเพราะเขายกยิ้มเย้าบนริวฝีปากตึงเครียดแทบตลอดเวลาของเขานั้น
“แค่ตัวคุณอยู่ตรงนี้ก็มากเกินกว่าฉันจะรับมือแล้ว” เธอกระซิบเสียงสั่น และทำให้เขาตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงมา หน้าผากกดกับแผ่นอกหอบเร็วของเธอ ไม่ได้ทำไปมากกว่านั้น แค่นั้นก็ทำเธอหัวหมุนได้สบายๆ
“ยั่วจริง” เขาสบถ
“ฉันเปล่าทำอะไรเลย” เธอเถียงมือดันบ่าแกร่งแต่ร่างสูงไม่ขยับสักนิด ตัวหนักอึ้งราวกับหินผา
“แค่คุณอยู่ตรงนี้ก็เกินกว่าผมจะรับมือแล้วเบ๊บ”
เขายอกย้อน!