รักร้ายร่ายรัก

“เมื่อคืนไม่เห็นจะปากดีอย่างนี้เลยนี่”เขายิ้มเยาะ
“ ..”ญาดาน้ำตาไหล เมื่อได้เห็นธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้
เขามันร้ายลึก ..ลึกจนเธอยากจะหยั่งถึง
แต่ตอนนี้รู้ซึ้งแล้ว ..เขามันเลว
เมื่อครู่เขาก็พูดเองว่า ในดีมีเลว ในเลวมีดี
ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดว่าเขาเป็นคนดี ..แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่
ญาดาสุดแสนจะเสียใจ เมื่อไม่รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชายอย่างเขา
เธอได้รู้จักตัวตนของเขา ก็ตอนที่สายเกินไป
ในเมื่อใจให้ไป ..ก็ยากจะเอาคืนมา
สำหรับเธอ ..เขาคือสามี
แต่เธอ ..กลับไร้ความหมายใดๆ สำหรับเขา

“ป่านนี้ชื่อเสียงของหนูญาดาคงป่นปี้ไปหมดแล้ว คนใช้คงเอาไปพูดกันสนุกปาก”สิรินทรากล่าว “ยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบ”
“ผมขอยืนกรานว่า ..ไม่แต่ง”ม่านเมฆตอบ
ยิ่งได้ฟัง ใจเธอก็พังทลายไม่มีชิ้นดี
น้ำตาที่รินหลั่ง เพราะความพลาดพลั้ง ไม่ชั่งใจ
เธอไม่อาจโทษใคร ..ควรจะโทษหัวใจที่ง่ายไปรักเขาเอง

“ถ้าไม่แต่ง ก็ต้องหมั้น”สิรินทรายืนกราน “ยังไงๆ แม่ก็ไม่ยอม”
“ ..”ม่านเมฆหลับตาลงก่อนจะถอนหายใจหนักหน่วง
นี่เขากำลังหาห่วงมาคล้องคอตัวเองใช่ไหม
ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้
ขณะที่ญาดาได้รู้แล้วว่า ต่อให้รักมากเพียงใด แต่ก็ไม่ควรยอมตามใจเขาทุกอย่าง
ยิ่งเป็นผู้หญิง ก็ยิ่งควรรักนวลสงวนตัว
ไม่อย่างนั้น ..ก็จะโดนดูถูกดูแคลนอย่างนี้