พจนานุกรมภาษากูยปฐมฤกษ์

ที่ผู้เขียนจำเป็นต้องเลือกเขียนในสิ่งนี้ เพียงเพราะการลามไหลของวัฒนธรรมต่างๆ ที่มาพร้อมกับวัตถุความเป็นสมัยนิยม ทำให้ชนชาติหลายเผ่าพันธุ์ในเมืองไทยเรา ถูกกลายกลืนไปด้วยภาษาและสังคมสมัยใหม่ จนทำให้เยาวชนหรือลูกหลานที่สืบวงศ์เผ่าพันธุ์เดียว พากันเลิก หรือหลงลืมการใช้ภาษาถิ่น
และภาษาถิ่นสำหรับผู้เขียนนับว่ามีความสำคัญมาก หากเราไมได้ภาษาเหล่านี้ แบบดั้งเดิม คงไม่ถือกำเนิดเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ได้
เนื่องจากคำสอน และแบบอย่างที่ดีงาม ตามขนบธรรมเนียมบนประเพณีที่ข้องแวะอยู่กับศาสนาและศีลธรรม ของคนไทยชนบท ที่ชอบความสงบ และมีวิถีชีวิตแบบเอื้อเฟื้อแบ่งปัน
เท่าที่ผู้เขียนสังเกต รู้สึกว่า น้องๆเยาวชนลุกหลานแทบ จะไม่พูดภาษาถิ่นเลย

ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิด แต่อยากให้บรรดาลูกหลานทราบถึงต้นรากเหง้าที่กำเนิดภาษาขึ้นมา เพื่อให้ได้ใช้อย่างกว้างขวางในกลุ่มถิ่นของตนเอง
ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากที่คนๆหนึ่งจะพูดอะไรออกมาได้ ไม่ว่าชาติเชื้อเผ่าพันธุ์ ไหนก็ตาม ทุกภาษามีเสน่ห์มีศิลป์อยู่ในตัว ซึ่งไม่มีวันที่มนุษย์ธรรมดาจะกระทำได้ นอกจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องบน ที่นอกจากให้ชีวิตเกิดมาแล้ว ยังได้ให้ภาษาศิลปะวัฒนธรรม ควบคู่ด้วย เพื่อขับกล่อมให้มนุษย์ ในโลกนี้บังเกิดความรื่นรมย์มีความสุข
ในวีถีบุญบาปที่สั่งสมมาแต่ละคน พร้อมกันนั้น ยังกำหนด แจกแจง ให้เป็นคนเผ่าพันธ์ชาติเชื้อ และภาษาไม่มีวันตาย ถึงแม้จะไม่ได้ใช้ ก็ยังคงอยู่