รอยราคี

การพบกันในสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันระหว่างพลอยไพลินกับหลี่ไป๋หู่ ก่อเกิดความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอพยายามหนีห่างออกมาจากเขาเนื่องจากมีจักรพรรดิเป็นคู่รักอยู่แล้ว นั่นทำให้ไป๋หู่ต้องขอให้น้องชายใช้แผนเพื่อเหนี่ยวรั้ง จึงเป็นที่มาของความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ชิงหลงน้องชายของเขากับม่านไหมน้องสาวของพลอยไพลินตามมา ทำให้พวกเธอได้เข้าไปพัวพันกับเรื่องราวความรักและการแก่งแย่งช่วงชิงอำนาจ

.......

หลี่ไป๋หู่ vs พลอยไพลิน

"ซื่อเจี้ยนไปขับรถพลอยไพลิน ส่วนคุณตามผมมา"

"ไม่ไป! โอ๊ย! " ร่างบางถูกจับยัดเข้าไปด้านหลังรถลีมูซีนสีดำที่แบ่งส่วนคนขับออกจากส่วนที่นั่งวีไอพีเป็นอย่างดี เขาตามขึ้นมานั่งข้างๆ เพื่อกันเธอไว้และปิดทางหนีที่ไล่

พลอยไพลินถูกรวบกอดอย่างคุกคาม สัญญาณไฟคงเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วเพราะรถที่เธอนั่งอยู่ตอนนี้มันค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"

"คิดว่าจะหนีพ้นหรือไง" น้ำเสียงแผดกร้าวตะคอกถามจนร่างบางสะดุ้งเฮือก

"คุณจะทำอะไร!" ร่างเล็กถูกกดลงบนเบาะกว้างอย่างไม่ให้ตั้งตัว เพียงแค่นี้ก็ทำให้พลอยไพลินพรั่นพรึงจนน้ำเสียงสั่นเทา

"ถ้าคิดว่าหนีมาที่นี่แล้วจะพ้นมือผม คุณคิดผิดนะพลอยไพลินและคุณกล้ามากที่โกหกผมซ้ำๆ " ใบหน้าคมโน้มลงหาจนลมหายราดรดผิวแก้มนวล ก่อนที่ริมฝีปากสวยจะถูกครอบครองอย่างจาบจ้วง

หญิงสาวพยายามผลักอีกฝ่ายออกห่าง แต่ยิ่งผลักเขาก็ยิ่งออกแรงกดตรึงไหล่บาง บดขยี้ริมฝีปากอิ่มรุนแรงขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนแทรกซอนเข้ารุกล้ำโพรงปากเล็กอย่างกระหาย เพิ่มแรงขบเม้มกลีบปากบางอย่างจงใจให้เจ็บ ก่อนจะกัดเบาๆ แล้วดูดดึงซ้ำๆ เมื่อเห็นหญิงสาวเหมือนกับกำลังจะขาดอากาศหายใจ ไป๋หู่ก็ยอมถอนจูบออกให้แม้จะโมโหอยู่มาก

"ผมควรจัดการกับคุณยังไงดี สำหรับการผิดสัญญาครั้งที่สองไหนลองบอกมาสิ" จมูกคมซุกไซ้ไปตามลำคอหอมกรุ่นอย่างลงอารมณ์ วันนี้เขาจะบดขยี้เธอให้สมกับการหลอกลวงความไว้เนื้อเชื่อใจที่เขามีให้เธอเลยคอยดู

.........

หลี่ชิงหลง vs ม่านไหม

"ทำไมฉันต้องไปด้วย แล้วแกล้งเกิดอุบัติเหตุทำไม" เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดสักนิด

"เพราะฉันสั่ง เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง ตอนนี้ไม่ต้องถามมาก เพราะมันจะทำให้ฉันรำคาญ" น้ำเสียงกร้าวกดต่ำอย่างข่มขู่

"อะไรนะ" หญิงสาวนิ่งอึ้งมองตาค้าง นี่มันเรื่องบ้าอะไร ผู้ชายตรงหน้าเธอยังปกติอยู่ไหม แล้วการที่เอาแต่สั่งแบบนี้ คืออะไร
“หูไม่ได้หนวกไม่ใช่เหรอ” เขาไม่ตอบ แต่ถามกลับ

“หูไม่ได้หนวก แต่ฉันไม่ไป มันไร้เหตุผลมากกับคำสั่งของใครก็ไม่รู้ ทำไมต้องไปโรงพยาบาล ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น ทั้งที่ฉันไม่ได้ป่วยเป็นอะไร” เธอขึ้นเสียงใส่เขาบ้าง

ชิงหลงค่อยๆ หันมองหญิงสาวข้างๆ เมื่อได้ฟังประโยคต่อต้านที่ทำให้ต้องระคายหู “ขอเตือนว่า การต่อปากต่อคำกับฉัน มันไม่เป็นผลดี” น้ำเสียงกร้าวเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นทุ้มลง

“ขอเตือนว่า บ้านเมืองมีกฎหมาย และสิ่งที่คุณกำลังทำมันผิด และมีโทษ” หญิงสาวกล่าวกลับไปบ้าง

“หึ คนอย่างหลี่ชิงหลงไม่เคยเห็นเรื่องพวกนี้อยู่ในสายตาหรอกนะ” ผู้ทรงอิทธิพลเบอร์ต้นๆ ของฮ่องกงเช่นเขาอยู่เหนือกฎหมายมาตั้งแต่จำความได้ด้วยซ้ำ

“คุณเป็นมาเฟียเหรอ” ม่านไหมถามออกไปอย่างที่ใจคิด

“ก็แล้วแต่คนจะคิด คนจะเรียก เธอจะเข้าใจแบบนั้นก็ตามใจ” ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้ม