เชลยรักกรงเถื่อน

ศรุต โตอมร ประธารและประธารบริหารเครือโตอมรโภคภัณฑ์ มหาเศรษฐีเพลย์บอยหนุ่มหล่อ ผู้หวังลดทอนบาปจากการคั่วสาวไม่เลือกหน้า ด้วยการหมั่นทำบุญอุทิศตนให้การกุศล หวังว่าผลบุญในชาตินี้จะดลบันดาลสาวงามมาให้เป็นเมียสักนาง แต่สวรรค์ก็ดันประทานแก๊งค์ซิ่งปาหินมาให้ ทำเอา ‘ไอ้หนูบูกัส’ รถสปอร์ตลูกรักพังยับ แถมไม่หนำใจยังประทานโจรสาวมาให้ลักพาตัวเขาไปกักขังจนไร้อิสรภาพ แทบอยากสาปส่งเจ้าหล่อนให้ไปลงนรกสักแปดขุมถึงจะหนำใจ ยิ่งพอตำรวจไล่บี้จวนจะสาวตัวได้ สาวเจ้าก็เสนอกายเข้าแลกหาทางรอด เมื่อสาวเจ้าเอ่ยปากเสนอ มีหรือที่เขาจะไม่รีบสนอง ก่อนจะดัดหลังเอาคืนให้จังหนับ
“บอกมาไอ้เลวระยำคนนั้น คนที่หลอกให้น้องสาวตัวเองมานอนกับเชลยอย่างผมเพื่อจะเอาตัวรอดนั่น มันชื่ออะไร”
“พี่ชายพิมพ์ไม่ได้ทำแบบนั้น คุณต่างหากคิดเองเออเอง พิมพ์ยังไม่พูดอะไรเลย”
“นี่คุณยังจะเข้าข้างพี่ชายเฮงซวยนั่นอีกหรือ น่าจะเข้าข้างผัวตัวเองได้แล้วนะ”
“เปล่าค่ะ เพียงแต่คุณเคยบอกว่าจะไม่เอาเรื่องเรา ถ้า…ถ้าพิมพ์นอนกับคุณ”
มือเรียวบิดไปมาอย่างเขินอาย พวงแกมใสก็แดงปลั่งเมื่อเอ่ยออกมา
“ผมไม่เอาเรื่องคุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่เอาเรื่องพี่ชายคุณด้วย จริงอยู่ที่ผมซาบซึ้งกับพรหมจรรย์ล้ำค่านั่น แต่ทูนหัวจ๋า พรหมจรรย์ราคาไม่ได้แพงมากเท่ารถสปอร์ตที่ผมเสียไปหรอกนะ รถนั่นเป็นรถนำเข้าราคาเป็นล้านๆ เป็นรถโปรดของผมด้วย คิดจริงๆ หรือว่าการที่เข้ามาให้ผมนอนด้วยแล้ว มันจะจบกันไปจริงๆ”
พิมพ์อัปสรสะอึกกับคำพูดเจ็บแสบ เสียตัวไม่พอ ดั้นมาเสียรู้เขาเสียอีก แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เมื่อก้าวขาข้างหนึ่งแหย่เข้าไปในตาราง ทางรอดก็ต้องกลั้นใจเป็นของเขา ทอดกายบำเรอตน พลีทั้งใจให้ผู้คุมนายนี้ ยอมละสิ้นซึ่งความเถื่อนลงเสียที