มากกว่ารัก

“เฮ้ย!! อย่าซน มะลิพี่ขับรถอยู่”
เมฆาร้องลั่นเมื่อเห็นการกระทำของเจ้าร่างอวบอิ่มที่กำลังควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเขาตอนนี้
“เอามา”
“ชิบ บ้าเอ้ย!!”
เมฆาพยายามขัดขวางการกระทำของมะลิทุกทางจนเธอต้องถอยออกมาแต่ก็ไม่วายจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธ
“ไอ้บ้า!!”
อาจเพราะความโกรธและหงุดหงิดที่ผสมกันมั่วไปหมดทำให้ทะลิตะโกนด่าเมฆาเสียงดังสร้างความไม่พอใจให้กับเมฆาเป็นอย่างมาก จากที่หงุดหงิดตอนนี้กลับกลายเป็นความโกรธไปแล้วแต่เดิมแล้วเมฆาก็เป็นคนที่ไม่ชอบการข้ามรุ่น การไม่เคารพรุ่นพี่อยู่แล้วครั้งนี้จึงไม่แปลกที่เขาจะโกรธขึ้นมา อีกทั้งมะลิกล้าด่าเขาเพราะเขาไปขัดการพูดคุยของเจ้าตัวกับไอ้รุ่นพี่บ้านั้นเมฆายิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
“เอี๊ยดดดด!! กึก!!”
มือใหญ่ที่กุมพวงมาลัยรถอยู่หักรถเข้าข้างทางอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคว้าจับแขนนิ่มของมะลิแล้วกระชากเข้าหาตัว ด้วยเพราะถนนเส้นนี้เป็นเส้นทางเข้าหมู่บ้านที่ไม่ค่อยมีรถวิ่งอยู่แล้วเรียกว่าครึ่งชั่วโมงมีคันจะถูกกว่าเขาจึงกล้าทำแบบนี้
“ใครสั่งใครสอนให้พูดจาแบบนี้กับคนที่อายุมากกว่า ฮึ! มะลิ”
เดิมมะลิเองก็โกรธกับการกระทำของเมฆาอยู่แล้วเมื่อถูกว่าแบบนี้ก็โกรธมากขึ้น
“พูดเองไม่ต้องมีใครสอน โตแล้วจะทำอะไรก็ได้ คืนโทรศัพท์มานะ”
“มะลิ!! อย่ามาก้าวร้าวกับพี่ อ๋อ แล้วโทรศัพท์นี่ ถึงบ้านแล้วพี่จะคืนให้”
เมฆาหัวเสียเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังทั้งหลายออกมาจากปากเล็กๆสีแดงตรงหน้าเขา
“มันโทรศัพท์ฉัน คุณมีสิทธ์อะไรมายุ่งเรื่องของคนอื่นกัน!!”
เพราะความโกรธที่ถูกว่าแม้จะรู้ว่าตัวเองก็มีส่วนผิดแต่ความโกรธมันบังตาไปหมดมะลิจึงได้กล้าพูดแบบนั้นออกไป
“ปากดีนักนะเจ้าตัวนุ่มนิ่ม ไม่มีสิทธิ์เหรอ ดี!!”
เมฆาสบทลั่นเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของคนที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีสิทธิ์งั้นเหรอ ดี เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าหากเขาตีตราจองไปแล้วจะมีสิทธิ์ได้หรือยัง
มือใหญ่กระชากแขนเนียนเข้าหาตัวก่อนที่มืออีกข้างจะคว้าจับที่ท้ายทอยของคนที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาเข้ามา
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าหาก่อนจะบดเบียดริมฝีปากหยักสวยเข้ากับความหนุ่มหยุ่นของริมฝีปากเล็กของคนที่อยู่ในอ้อมกอด
“อ๊ะ! น่ะ อื้ออ!!”