เจ้าสาวมือสอง

“คุณภูวรินทร์คะ ตอนนี้คุณแต่งงานหรือยัง”
“ถามทำไม”
“คือ…เอ่อ ก่อนอธิบายอุ้มขอแนะนำตัวก่อนนะคะ อุ้มชื่อจริงว่ารมินตรา ภคพงษ์ค่ะ ส่วนเด็กที่เล่นทรายอยู่นั่นเป็นลูกชายของอุ้ม เขาชื่อภูตะวัน นาวาพิทักษ์ค่ะ…และเด็กคนนี้ก็ตามแผ่นเทสที่คุณเห็นเมื่อสามปีก่อนนั่นแหละ”
ภูวรินทร์ถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว จนเขาต้องถามกลับไปอย่างงงๆ
“หมายความว่าอย่างไร ทำไมลูกคุณถึงนามสกุลเหมือนผม”
“ไม่ใช่เหมือนค่ะ แต่ลูกของอุ้มใช้นามสกุลของคุณ เพราะตอนแจ้งเกิดตาภู…เอ่อ! อุ้มแจ้งทางเจ้าหน้าที่ว่า คุณเป็นพ่อของตาภูนะค่ะ…คุณภูวรินทร์คะอย่างเพิ่งโกรธอุ้มนะ อุ้มขออธิบายก่อน อุ้มมีเรื่องคุยกับคุณเยอะแยะเลยค่ะ อีกอย่างถ้าคุณแต่งงานแล้ว อุ้มจะไปบอกยกเลิกกับทางอำเภอนะคะว่าคุณไม่ใช่พ่อตาภู…อุ้มไม่ได้คิดจะจับคุณมาเป็นพ่อเด็กนะคะ ตอนนั้นอุ้มคิดอะไรไม่ออกจริงๆ พออุ้มนึกถึงคุณได้อุ้มเลยใช้ชื่อคุณเป็นพ่อตาภู ยกโทษให้อุ้มด้วยนะคะ”

ร่างสาวที่เปลี่ยนมานั่งคุกเข่าและอ้อนวอนอยู่เบื้องหน้าพร้อมทั้งอธิบายและวอนขอบางอย่าง ทำให้ชายหนุ่มซึ่งนั่งอึ้งไปนานค่อยถอนหายใจแผ่ว…ภูวรินทร์หันไปมองเด็กชายอีกครั้งก่อนจะหันมาหาเธอแล้วพูดเสียงนุ่ม
“ผมยังเป็นโสด”
“คะ”
“ยังไม่ได้แต่งงานน่ะ เพราะยังไม่เคยรักใครจริงจังสักที เลยไม่ได้แต่งงานกับใคร”
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่คุณยังโสด เพราะถ้าคุณแต่งงานแล้วอุ้มคงโดนคุณหรือภรรยาคุณถลกหนังหัวแน่ๆ”

คำพูดของเธอและรอยยิ้มแห้งแล้งแต่แฝงแววดีใจ ทำให้ภูวรินทร์ถึงกับหัวเราะเพราะความขำออกมาได้เหมือนกัน แต่ชายหนุ่มถึงแม้จะขำแต่เขาก็ยังไม่วายที่จะขู่

“ถึงไม่แต่งงานผมก็ถลกหนังหัวคุณได้ เพราะดันเอาลูกใครไม่รู้มายัดเยียดให้ผม”
“อุ้มขอโทษจริงๆค่ะคุณภู”
“ผมไม่ได้ชื่อเล่นว่าภู”
“อ้าว”
“ขืนชื่อภู ชื่อเล่นพ่อกับลูกคงได้ซ้ำกันนะสิ ที่บ้านเขาเรียกผมว่าโต”
“อ๋อ ค่ะๆๆ อุ้มจะเรียกว่าคุณโตนะคะ จะได้ชื่อไม่ซ้ำกับลูกเรา”
เมื่อเธอพูดออกไปแล้ว รมินตราก็ยกมือปิดปากเหมือนนึกได้ก่อนจะรีบขอโทษเขาซ้ำๆ จนชายหนุ่มยิ้มละมัย
“คุณพักอยู่ที่ไหน”
“ที่นี่แหละค่ะในอ่าวมะนาว อุ้มกับลูกพักในรีสอร์ทใกล้ๆแค่นี้เองค่ะ อยู่ตรงหัวมุมทางเลี้ยวเลียบชายหาด”
“มาเที่ยวกันกี่คนน่ะ”
“สองคนแม่ลูกค่ะ คุณสงสัยอะไรหรือคะ”
ภูวรินทร์นั่งนิ่งไปชั่วครู่แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ถามเธอออกไปตรงๆ
“คุณไม่มีสามีเหรอ หรืออาจเป็นแฟนใหม่อะไรอย่างนั้น”
“ไม่มีค่ะ…อุ้มไม่เคยรักใครเหมือนกัน ไม่เคยคิดจะหาพ่อให้ตาภูค่ะ”
“แล้วพ่อจริงของแกล่ะ คุณก็ไม่สนใจเหมือนกันอย่างนั้นรึ”
รมินตราเมื่อได้ยินคำถามนั้นเธอก็กัดริมฝีปากแน่นแต่แล้วหญิงสาวก็เอ่ยตอบเขาเสียงหนัก
“คุณโตคะ อุ้มบอกแล้วว่าไม่เคยรักใคร แต่เหตุการณ์คราวนั้นอุ้มพลาด คือเรื่องมันยาวค่ะ”
“ยาวแค่ไหนผมก็รอฟังได้…คืนนี้ถ้าคุณว่างผมจะไปนั่งคุยด้วย หมายถึงถ้าคุณยินดีต้อนรับน่ะนะ”
ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่พูดจบแล้วลุกขึ้นทำให้หญิงสาวต้องเงยหน้ามองเขาอย่างระแวดระวัง แต่สุดท้ายเธอก็พูดเสียงรัวออกไปเมื่อเห็นเขาหมุนตัวแล้วเดินจากไปเฉยๆ

“อุ้มกับลูกยินดีต้อนรับนะคะ คุณไปคุยได้ค่ะ”