ปฐพีสีเลือด เล่ม 1

เมื่อแผ่นดินที่เคยอยู่กันอย่างสงบสุข ต้องลุกเป็นไฟ เจิ่งนองไปด้วยเลือด จากฝีมือของขบวนการแบ่งแยกดินแดน ร้ายไปกว่านั้น...บิดาของเขาซึ่งเป็นคนดีทำประโยชน์ให้กับสังคมมาโดยตลอด ต้องมาถูกลอบสังหารเพราะเกิดไปล่วงรู้ความลับของขบวนการร้ายที่คิดจะแบ่งแยกดินแดนเข้าให้ เขาต้องการแก้แค้นให้พ่อ แต่ทว่า...เขาตัวคนเดียวไม่อาจสู้รบปรบมือกับขบวนการของพวกมันซึ่งฝังรากหยั่งลึกไปทั่วแผ่นดินล้านนาได้
แล้วเขาจะทำเช่นไร...จึงจะล้างแค้น และหยุดยั้งขบวนการแบ่งแยกดินแดนนี้ได้ คงต้องตามไปเอาใจช่วยเขาแล้วครับ
แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาดผลงานเรื่องเยี่ยมเรื่องนี้เด็ดขาด รับรองว่าได้ทั้งความรู้ ความสนุกสนาน ครบครันทุกรส ความมันในอารมณ์ของการต่อสู้ที่ดุเดือดเลือดพล่าน ความเข้มข้นน่าติดตามตั้งแต่บรรทัดแรกถึงบรรทัดสุดท้าย ใน... “ปฐพีสีเลือด” สิงขรรับประกันว่าท่านไม่ผิดหวังอย่างแน่นอนครับ
ตัวอย่างบางตอนของปฐพี เล่ม ๑
ความมืดกางปีกโอบหมู่บ้านพิกุลทอง เมื่อตะวันลาลับไปไม่นาน ทัศนวิสัยทั่วทั้งหมู่บ้านจึงขมุกขมัว วับๆแวมๆ เดือนรูปเคียวกำลังโผล่ขึ้นมาเกี่ยวกิ่งฟ้า ดวงไฟตามที่ต่างๆเริ่มเปิดสว่างไสวกันแล้ว ราตรีกาลกำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเต็มตัว และแล้ว...ชาวบ้านต้องสะดุ้งสุดตัวต่อเสียงกัมปนาทแผดก้องในวินาทีนั้น...
ตูม
“โอ๊ยยย”
โครม ม ม ม
พันตรีเดชอดีตนายทหารพรานร้องลั่น หงายหลังผลึ่งพลัดตกจากตั่งนั่งที่ชานหลังบ้านเพราะโดนกระสุนลูกซองยาวซึ่งแหย่ปากกระบอกปืนเข้ารูรั้วซีเมนต์บล็อกโปร่ง ห่างไปราวๆหกเมตรเข้าเต็มหน้าอก เลือดสดๆไหลทะลักออกจากหน้าอกพันตรีเดชแดงฉาน นายทหารนอกราชการชักกระตุกครู่หนึ่ง แล้วแน่นิ่งวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง
ผู้ที่ประกาศิตความตายให้กับพันตรีเดชในครั้งนี้ คงต้องการปิดปากในเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่รู้เห็น หรือไม่ก็เคียดแค้นชิงชังต่อพันตรีเดชจนไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกันต่อไปได้ พอยิงเสร็จดึงปากกระบอกปืนลูกซองยาวกลับไป
ในนาทีนั้น...เมื่อคนในบ้านได้สติ ต่างก็แผดเสียงร้องโหยหวนประสานเสียงกันขึ้น
“ช่วยด้วย พี่เดชโดนยิง”
เมียของพันตรีเดชแผดเสียงขึ้น เพราะนั่งอยู่ไม่ห่าง
จากนั้นความสับสนอลหม่านก็บังเกิดขึ้น
ครู่เดียวเท่านั้น คนทั้งหมู่บ้านหลั่งไหลกันมาที่บ้านผู้พันเดช อดีตนายทหารพราน เสียงโจษจันดังระงม แต่ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่รู้ว่าพันตรีเดชถูกใครยิง และยิงด้วยสาเหตุใด
จันทราเมียพันตรีเดชคลุกร่างผู้เป็นสามีจนเลือดเปรอะแดงฉานไปหมด...
“พี่เดช”
หลุดปากได้แค่นั้น จากนั้นก็ช็อกหมดสติไปถูกชาวบ้านหามร่องแร่งออกไปปฐมพยาบาลที่ชานบ้านห่างออกไปหน่อยหนึ่ง
ขณะนั้น...เอกยุทธบุตรชายโทนกลับจากไปธุระต่างหมู่บ้านเผ่นละลิ่วแหวกผู้คนเข้าไปหาผู้เป็นบิดาซึ่งนอนหงายหมดลม เลือดแดงฉานเปรอะหน้าอก
“พ่อ” เอกยุทธโพล่งออกมาเสียงดัง ถาโถมเข้ากอดร่างของพันตรีเดชที่แดงฉานไป
ด้วยเลือด “ใครยิงพ่อผม มีใครรู้มั้ย ผมจะล้างแค้นมัน”
“ไม่มีใครเห็นหรอกเอก เพราะมันอยู่นอกรั้วบ้านแล้วแหย่ปากกระบอกปืนลูกซองเข้ารูรั้วซีเมนต์บล็อกโน่น”
ชาวบ้านคนหนึ่งบอกเสียงสั่นรัว
“ถ้ากูรู้ว่าเป็นใครที่ยิงพ่อกูละก็ กูจะฆ่าล้างโคตรแม่ง..พ่อกูทำอะไรให้มึง ถึงได้ทำกับพ่อกูอย่างนี้วะ”
เอกยุทธลุกขึ้นยืนตะโกนก้อง ตาถลึงโปน กรามสองข้างบดกันเสียงดังกรอดๆสองมือของเจ้าหนุ่มกำแน่น ทุกองคาพยพบนใบหน้าสั่นระริก
ทุกคนในที่นั้นเงียบกริบไม่มีใครกล้าสบตาชายหนุ่มผู้ที่มีความแค้นแทบกระอักออกมาเป็นเลือด ที่ผู้เป็นบิดาถูกฆ่าสยดสยอง ซึ่งปกติเป็นคนเงียบขรึมสุภาพเรียบร้อย อ่อนน้อมกับคนทุกคน แต่เวลานี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ใครจะไปทนได้ พ่อตายทั้งคน โดนยิงจนหน้าอกพรุนเป็นรังถึง ไม่บ้าดีเดือดจนกู่ไม่กลับก็นับว่าบุญโขเท่าไหร่แล้ว
ชายหนุ่มทรุดตัวลงกอดศพบิดาร่ำไห้ เกลือกกลิ้งใบหน้าลงบนอกจนหน้าของเขาแดงเถือกไปหมด
“ไอ้คนที่ทำพ่อ มันเป็นคนใจสัตว์ ไอ้นรกถามหาชัดๆ มันจะต้องไม่ได้ตายดี ตลอดเวลาพ่อทำแต่ความดีต่อทุกคน ไม่เคยทำผิดคิดร้ายต่อใคร มุ่งแต่ทำประโยชน์ต่อส่วนรวม ไอ้สัตว์นรกตัวนั้นมันยังทำพ่อได้ลงคอ ให้ผมได้รู้ว่ามันเป็นใคร ผมจะล้างแค้นให้พ่ออย่างสาสมที่สุด”
ชายหนุ่มน้ำตาคลอเบ้าอยู่ตลอดเวลา
ขณะนั้น...สักผู้เป็นปู่เข้ามาประคองหลานชายเพียงคนเดียวให้ลุกขึ้นเพราะเห็นเลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วจนแดงฉานไปหมด
“เอกยุทธหลานปู่ ลุกขึ้นเถอะ ถึงยังไงพ่อเอ็งมันก็ไม่ฟื้นแล้ว หักห้ามใจไว้มั่งเถอะ ปู่เองก็เสียใจและแค้นไม่น้อยไปกว่าเอ็งหรอก เดชมันก็ลูกแท้ๆของปู่นะ เราตั้งสติมั่นช่วยกันจัดงานศพพ่อเอ็งให้ดีและสมเกียรติกันเถอะ เรื่องอื่นไว้ว่าทีหลังนะลูกนะ”
เอกยุทธได้สติ ค่อยๆทรงกายลุกขึ้น ใบหน้าแดงเถือกไปด้วยเลือดสดๆ ปู่สักค่อยๆเอาผ้าขาวม้าเช็ดให้
“ปู่ ผมขอสัญญาต่อหน้าศพพ่อว่า จะตามล้างแค้นมันคนที่ฆ่าพ่อ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร
อยู่ที่ไหน ใช้เวลานานเท่าใดในการสืบหาตัวไอ้นรกตัวนั้น ผมก็จะไม่ลดละ ถ้าผมทำไม่ได้จะใช้มีดปาดคอตัวเองซะ”
“เอาเถอะเอก เรื่องนั้นค่อยคิดค่อยอ่านกันทีหลัง ตอนนี้จัดการเรื่องเฉพาะหน้านี้เสียก่อน เอ็งขยับออกห่างมานิดเถอะ ประเดี๋ยวตำรวจจะมา ต้องรักษาร่องรอยและสภาพศพให้ดังเดิมที่สุดเพื่อผลในทางคดี เผื่อจับกุมตัวคนร้ายได้”
เอกยุทธค่อยๆขยับออกห่างมานิดหนึ่ง แต่ตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างของผู้บังเกิดเกล้าซึ่งนอนเหยียดยาว ตาเบิกโพลงอยู่
“ปู่ครับ พ่อตายตาไม่หลับ”
สักผู้เป็นบิดาของพันตรีเดชผู้ตาย วัยเกือบเจ็ดสิบปี ยื่นมือไปหลุบเปลือกตาผู้เป็นลูกชาย พร้อมกับบอกเสียงดังว่า....
“เดชเอ้ย...อย่าเป็นห่วงบ่วงใยอะไรอีกเลย สู่สุคติเถอะนะลูกเอ๋ย กรรมใดใครก่อมันคนนั้นต้องรับกรรม ไม่มีใครหนีพ้นบ่วงกรรมนั้นได้หรอกลูก”
เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง ศพของพันตรีเดชตายตาหลับทันทีเหมือนศพทั่วๆไป
บรรยากาศในตอนนั้นจึงเครียดเขม็งหนักเข้าไปอีก ความประหวั่นพรั่นพรึงปกคลุมทั่วบริเวณนั้น แต่ละคนจ้องมองสีหน้าท่าทางของเอกยุทธซึ่งอาฆาตแค้นหนัก