เสน่หาสัญญาลวง

“พี่ธีร์ไปเรียนกลับมา...ต้องแต่งงานกับเค้านะ และเราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
เพราะคำสัญญาที่ต่างจุดประสงค์ เขาต้องการแค่ให้เธอยอมปล่อยเขาไปเรียนแต่โดยดี แต่เธอต้องการเขาสุดหัวใจ
เขารักและเอ็นดูเธอดั่งน้องสาวแท้ ๆ แต่เธอไม่ต้องการให้เขาเป็นแค่พี่ชาย
ทุกนาทีชีวิตของเธอต้องมีเขาอยู่เคียงข้าง เมื่อเขากลับมาคำสัญญาจึงถูกทวงถาม แต่เขากลับเลือกผู้หญิงที่ดีที่สุดไว้แล้วสำหรับคู่ชีวิต เธอจึงต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง ยอมแม้กระทั่งให้เขาตราหน้าว่าเป็น 'ผู้หญิงหน้าด้าน ไร้ยางอาย'
...สุดท้ายเธอก็ได้เขามาแค่ร่างกาย เธอเจ็บปวด เธอทรมาน มันน่าจะมากพอ
แต่ความเข้าใจผิดยิ่งตอกย้ำให้เธอบอบช้ำทั้งกายใจ เขาคิดว่าเธอตั้งใจทำร้ายคนรักของเขาจนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา
...เขาลงทัณฑ์เธออย่างไร้ความปรานี
พี่ชายที่แสนดีเมื่อแปดปีที่แล้ว ความรักความผูกพันที่เคยมีต่อกัน สุดท้ายคงเหลือแค่ความทรงจำที่เก็บไว้หล่อเลี้ยงลมหายใจของเธอกับลูกน้อยเท่านั้น


***
“พี่จะไปไหน” มินธิรารีบสาวเท้าตามคนข้างหน้าทันทีที่เห็นเขาขยับขา มือบางยื่นไปจับตรงแขนแกร่งไว้มั่น
“เรื่องของพี่ อย่ามายุ่ง”
ธีรพัตร์เผลอสะบัดแขนเต็มแรงด้วยอารมณ์โกรธที่ยังค้างตรึง ร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัวเซถลาล้มไปกองกับพื้น ตามด้วยเสียงร้องโอ๊ย! ด้วยความตกใจและเจ็บจุก น้ำตาไหลรินออกมาเป็นทาง มันไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดทางกายแต่มันเกิดจากความเจ็บที่ลึกลงไปสุดขั้วหัวใจ นี่เขาถึงขนาดทำร้ายเธอ
“มิ้น!” ธีรพัตร์อุทานตาเบิกกว้างที่เผลอทำร้ายหญิงสาว ขาแกร่งกำลังจะก้าวเข้าหาร่างบางด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกผิด แต่เสียงหนึ่งกลับแย้งขึ้นเสียก่อน
ต้องไม่ใจอ่อน ไม่อย่างนั้นเด็กนี่ก็จะไม่โตสักที
มินธิราจึงต้องพยายามฝืนกายลุกขึ้นเอง มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาออกลวก ๆ แล้วรีบวิ่งไปกางแขนขวางอยู่หน้าประตูไม่ให้ชายหนุ่มเดินออกไป
“ไม่ยุ่งไม่ได้เพราะพี่เป็นสามีของมิ้น และมิ้นก็ไม่อนุญาตให้ไปด้วย คืนเข้าหอใครเขาออกจากห้องกัน โบราณเขาถือนะ”
คำพูดถูกปล่อยออกมาพร้อมเสียงสะอื้น น้ำตาไหลอาบสองแก้มอย่างอิสระเพราะเจ้าของไม่อาจละมือมาเช็ดได้
“พี่เป็นพี่ชาย ไม่ใช่สามี จำไว้ หลบไปมิ้น” ชายหนุ่มสั่งหากแต่ไม่ได้เดินเข้าไปผลักไสร่างบางให้พ้นทาง เพราะแค่เห็นสองแก้มนวลที่นองไปด้วยน้ำตาก็แทบไม่กล้าจะขัดใจ
“ไม่! มิ้นจะขวางอยู่แบบนี้แหละ ทั้งคืนเลย ที่สำคัญพี่นั่นแหละที่ต้องจำ ว่าพี่เป็นสามีไม่ใช่พี่ชาย”
“พี่ไปเป็นสามีเราตอนไหนฮะ เรื่องคืนนั้นเราก็เป็นคนกุมันขึ้นมาเอง ทำอะไรเราสักนิด พี่ก็ไม่ได้ทำ ทางที่ดีไปสารภาพกับผู้ใหญ่ซะว่าทำอะไรเอาไว้บ้าง เรื่องมันจะได้จบแล้วพี่จะไม่ถือโทษ อย่าให้พี่ต้องเป็นคนบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่เอง”
“ไม่! มิ้นไม่มีทางบอกหรอก พี่ธีร์ก็เหมือนกัน ห้ามบอกเลยนะ”
หญิงสาวพูดทั้งน้ำหูน้ำตา ใจจริงแทบอยากขอร้องอ้อนวอน หากถ้อยคำที่สื่อออกมากลับกลายเป็นคำสั่งเสียอย่างนั้น

************
ฉบับรีไรต์ใหม่ พิมพ์ครั้งที่ 2 นะคะ
มีเพิ่มตอนพิเศษด้วยจ้า