SET จอมมารผลาญใจ+ทัณฑ์รักนายหัวเถื่อน

โปรย... จอมมารผลาญใจ
‘อย่ามาอวดดีกับฉัน เลือกเอาว่าจะให้ฉันออกตามล่าพี่สาวเธอมารับโทษและจะเป็นโทษที่เธอเองหรือใครก็คาดไม่ถึง กับที่เธอนอนอ้าขาให้ฉันเอาเพื่อลดหนี้ ต่อไปไม่ต้องรอวันเพื่อนับหน้าเจ็ดหลังเจ็ด แต่จะใส่ถุงเอากันทุกครั้ง ยิ่งได้มากเท่าไหร่ยิ่งดีหนี้จะได้ลดเร็วๆ สมกับความต้องการของเธอยังไงล่ะศกุนตลา’
ความอวดดีของหญิงสาวตอนนี้ ผสมปนเปกับความหึงหวงบวกกับเรื่องเงินเมื่อช่วงเช้า ทำให้ความอดทนของคเชนทร์ขาดผึง ไม่สนว่าคนฟังจะรู้สึกเช่นไรเพื่อที่ตัวเองจะได้ระบายความขุ่นเคืองใจออกมาบ้างเป็นพอ
‘พะ พ่อเลี้ยงกำลังขู่หนูเหรอคะ’ ศกุนตลาถามเสียงสะอื้น
‘แล้วที่ผ่านมาฉันทำเป็นแค่ขู่หรือไง!’
หญิงสาวดึงตัวเองออกมาจากภาพอดีตอย่างพยายามตัดใจ ก่อนจะย้ายตัวเองไปนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นหยิบกระดาษพร้อมจรดปลายปากกาลงไปเขียนถ้อยคำบอกลาผู้เป็นตาและยายด้วยใบหน้าอาบน้ำตา กระทั่งจบประโยคสุดท้ายมือบางก็จัดการพับจดหมาย กรีดนิ้วลงไปอย่างเรียบกริบแล้วสอดไว้ใต้หนังสือ ศกุนตลายกมือขึ้นลูบท้องพร้อมกับพึมพำถึงใครอีกคน
“ในเมื่อพี่ผึ้งกำลังจะกลับมา ร่างกายของหนูก็หมดประโยชน์ ไหนจะลูกในท้องที่พ่อเลี้ยงไม่ต้องการ ไร่แห่งนี้ไม่มีพื้นที่ให้เราสองแม่ลูกได้ยืนอีกต่อไปแล้ว ลาก่อนนะคะพ่อเลี้ยงคเชนทร์”

โปรย... ทัณฑ์รักนายหัวเถื่อน
หลังจากบิดาตายไปภายในใจของ 'รอน เหมวรัญ' ก็จมดิ่งกับความเคียดแค้นชิงชังต่อทายาทของฆาตกรที่ฆ่าบิดาอย่างไม่มีวันจบสิ้น...
กลายเป็นความโชคร้ายของน้องนุชสุดท้องที่เกิดมาในตระกูลเดชเดชา แต่ 'กรรณารา เดชเดชา' หญิงสาวอ่อนหวานแต่จิตใจไม่อ่อนแอหวังจะพลิกชะตากรรมของตัวเองและพี่ชาย ให้รอดพ้นจากความเคียดแค้นชิงชังของรอน เหมวรัญ ด้วยหนึ่งสมองสองมือของเธอ...
“จะรีบไปไหน” ท่อนขาเรียวสั่นพับๆ แทบพยุงตัวให้ยืนต่อไปไม่ไหว พลันหยุดชะงักแต่ไม่ได้หันกลับไปมองคนนอนหมดแรง
“แค่สมสู่กันให้จบๆ ไม่จำเป็นต้องซุกซบบนแผ่นอกของคุณนี่คะ และดีไม่ดีอาจมีรอบสองเพราะติดใจ”
เพราะเสียงเยาะหยันของคนอวดดีไม่เลิก รอนรีบชันตัวลุกขึ้นนั่ง ตะโกนกลับหัวเสีย “ไม่มีทาง”
กรรณาราหัวเราะน้ำตาอาบแก้ม พูดทิ้งท้ายก่อนจะพาร่างที่สั่นไปทั้งเนื้อทั้งตัวออกจากขนำ “ดีค่ะ ฉันจะคิดซะว่าครั้งแรกเกิดขึ้นเพราะความเกลียดชัง แต่ถ้าเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองเท่ากับว่าคุณโหยหา จนต่อเนื่องไปครั้งที่สาม สี่ ห้าฉันจะถือเอาว่า... คุณรักฉัน!”