Time of tear เหมือนเราจะเคยรักกัน

"จวนรุ่งเช้าชุ่มฉ่ำพยับฝน

ฟ้าคำรณเลื่อนลั่นทั่วเวหา

ฝนกระหน่ำดุจดังหยาดน้ำตา

เศร้าโศกาชีวาต้องวายปราณ

ทัณฑ์แห่งรักใครเห็นมิควรคู่

ตรวนร้อยรัดมุ่งสู่อวสาน

ใต้ผืนน้ำฝังร่างอนธกาล

ใจสั่งสาส์นก่อนวิญญาณจะปลดปลง

จากวันแรกพบพานขานสนิท

จากเพียงพิศเป็นใกล้ชิดตามประสงค์

ในสวนขวัญมองพุดจีบปีบประยงค์

เคยนั่งลงพร่ำพรอดกกกอดเกย

ซอแว่วหวานจากศาลา ณ กลางน้ำ

ที่ใจหวามด้วยสนิทแนบเขนย

มือเคยแตะหัดซอต่อทรามเชย

ซ่านสีแก้มเอื้อนเอ่ยมีวาจา

แสนเสียดายต่อจากนี้ไม่มีแล้ว

เจ้าดวงแก้วใจถวิลผินแลหา

อันชีวิตหลังจากไกลใครนำพา

ใครรู้ว่าจะได้กลับมาพบกัน

ทำได้เพียงให้สัตย์อธิษฐาน

ใจสองขอยืนกรานเป็นคำมั่น

เกิดชาติใดให้ได้กลับมาผูกพัน

สิ่งใดมิอาจกั้นแม้ความตาย

สัตยาชาตินี้ชีวีคู่

ความตายอยู่ตรงหน้าดังคาดหมาย

เกิดไม่พร้อมแต่ตายพร้อมไม่เสียดาย

ขอให้สายธารเย็นเป็นพยาน

มือที่แตะหัดซอเคยชิดแนบ

ครานี้มืออิงแอบรอประหาร

ชีวิตดับล่วงลับเหลือวิญญาณ

ขอคิดอ่านพิศวาสทุกชาติไป

ซอเสียงแผ่วแว่วมากลางเสียงฝน

เสียงซอโศกระคนปนพลิ้วไหว

ตรวนตอกตรึงร่างจมชลาลัย

หากสองใจไร้ตรวนล้วนผูกผัน

สัตยาอธิษฐานว่าชาติหน้า

จะพบพานตามสัญญาเป็นคู่ขวัญ

รักที่เกิดสถิตแล้วเป็นนิรันดร์

ไม่มีวันเปลี่ยนผันเป็นอื่นเอย"