พยศรักรังสิมันต์

คำโปรย


"ทำไมคะ ปรีท้อง ทำไมคุณต้องโกรธ"
ว่าแล้วปรียานันท์ก็แหวเอาอีกที่มันไม่ต่างจากกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้ขึ้นเสียงดังอย่างไม่คิดจะยอมแพ้หล่อนเช่นกัน
"โง่!!!!!" รังสิมันต์ตะโกนกลับใส่หน้าหล่อนเสียงกร้าว
ปรียานันท์ยืนมองเขาพร้อมกำมือตัวเองเข้าหากันแน่นเล็บคมๆ จิกลงบนฝ่ามือจนเลือดแทบซิบ
"ทำไมถึงปล่อยให้ท้องขึ้นมาได้" รังสิมันต์ตวาดมาอีก
"ก็แล้วทำไมคุณถึงไม่ถามตัวเองล่ะคะคุณรังสิมันต์ ว่าคุณทำยังไงฉันถึงเกิดท้องขึ้นมาได้นี่น่ะ"
ปรียานันท์ตะโกนตอบกลับอย่างไม่คิดจะยอมแพ้เหมือนกัน เขาโกรธเป็นคนเดียวหรือ หล่อนก็โกรธเป็นเหมือนกันนี่นา เหอะ! ยังจะมีหน้ามาถามอีกนะว่าทำไมถึงปล่อยให้ท้องขึ้นมาได้ หล่อนท้องเองคนเดียวได้หรือยังไงฮึ! เขาถามออกมาอย่างนั้นได้ยังไงกัน ถามเหมือนว่าตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท้องของหล่อนเลยเสียอย่างนั้น
"ปรี!!!..ทำไมต้องยอกย้อน!"
"ทำไมเหรอคะ ปรียอกย้อนคุณโกรธ แล้วทีคุณล่ะที่คุณพูดมาปรีโกรธไม่เป็นเหรอ อ้ออีกอย่างที่ปรีอยากรู้ปรี บอกปรีท้องแล้วคุณโกรธทำไม หรือเพราะคุณไม่ต้องการเขา คุณไม่ต้องการลูกของเราใช่ไหม คุณไม่ต้องการปรีด้วย ถ้าอย่างนั้นคุณมาแต่งงานกับปรีทำไมคะ ในเมื่อคุณยังไม่พร้อมรับผิดชอบอะไรเลยทำไมคุณถึงไม่ใช้ชีวิตหนุ่มเจ้าสำราญของคุณต่อไป ทำไมคุณต้องมายุ่งกับปรี!!!!"
"ปรียานันท์!!!" รังสิมันต์ขบเคี่ยวเสียงรอดไรฟัน
"กลัวลืมชื่อเมียหรือไงคะ เรียกอยู่ได้ปรียานันท์ ปรียานันท์"
"ปรี...ยา...นันท์..." รังสิมันต์เค้นเสียงมาอีกทีละพยางค์อย่างสะกดกลั้นความอดทนของตัวเอง กรามแกร่งขบเข้าหากันจนขึ้นสันนูน มือหนากำจนเกร็งแน่นอยู่แนบลำตัว กายใหญ่สะท้านเพราะแรงอารมณ์


ฝากเฮียรังสิมันต์ กับ หนูปรีไว้บนชั้นหนังสือของสาวๆ อีกสักเรื่องนะคะ

พยศรักรังสิมันต์เป็นเรื่องราวความเข้าใจผิดที่นำพาครอบครัวที่แสนอุบอุ่นไปสู้ความดื้อรั้นแสนพยศอย่างร้ายกาจของคนที่เป็นนางเอกของเรื่อง

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ หื่นนิดๆ ดราม่าหน่อยๆ แต่จบแฮปปี้จร้า