พรหมพยศ กบฏหัวใจ

“อย่าเข้ามา... คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง”
“ไม่บ้า สติครบถ้วนสมบูรณ์... โดยเฉพาะตอนนี้” เขาลดเสียงลง หรี่ตามองอย่างมีความหมายที่ทำให้เธอตัวสั่นขึ้นมา
“คุณทำแบบนี้ไม่ได้... มันไม่ถูกต้อง... มันเลวร้าย”
ภีมแค่นเสียงหัวเราะ “ในสายตาคุณผมก็ไม่ได้ดีอะไรอยู่แล้วนี่ จะเลวร้ายอีกสักเรื่องไม่เห็นเป็นไร”
“ออกไปเดี๋ยวนี้!” หญิงสาวกรีดเสียง หมอนใกล้มือปาใส่เขาเต็มแรง... ภีมรับไว้ทันแล้วโยนทิ้งไปอีกทาง
“คุณกลัวผมเหรอ” ภีมถามเย้ยๆ ดวงตาพราวระยับจับจ้องทั้งเรือนร่าง “คุณเคยบอกว่าคุณเกลียดนายภัทร แล้วคุณก็เกลียดผมเป็นสองเท่าของเขาใช่ไหม”
“ถอยไปนะ” เสียงสั่งนั้นเริ่มสั่น เวลานี้ไม่มีพื้นที่พอให้เธอขยับหนีไปได้อีกแล้ว
“เกลียดผมมากนักใช่ไหม ดี... ถ้าอย่างนั้นผมจะเอาชนะความเกลียดของคุณ... ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้ มัสยา” ตอนนี้ร่างสูงของเขามาหยุดยืนอยู่ปลายเตียงแล้ว
“ฉันไม่มีวันรักคุณ... ยิ่งคุณทำแบบนี้ฉันยิ่งเกลียดคุณ!”
“งั้นมาพิสูจน์กัน!” จบคำ ภีมยื่นมือกระชากข้อเท้าเล็กเต็มแรง... มัสยาเสียงหลง เมื่อเขาโถมร่างทาบทับลงมา ยึดข้อมือทั้งสองไว้เหนือศีรษะ ปากบางเม้มแน่นสนิทเมื่อเขาบดเบียดรุนแรงด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม ดูเหมือนภีมไม่อาจคุมอารมณ์ตัวเองได้นับแต่วินาทีนี้... ความปรารถนาอันร้อนแรงที่ซ่อนเร้นลึกภายในกำลังจะได้รับการปลดปล่อย!