พิศตะวัน

“ดูเหมือนคุณกำลังเครียด” พิศตะวันเริ่มชวนคุยอีกครั้ง ครั้งนี้ดูมีความหวังขึ้นมานิดหน่อยตรงที่ใบหน้าหล่อเหลาหันมาหาหล่อนชั่วอึดใจ นัยน์ตาคมส่งรังสีอำมหิตมาให้แวบหนึ่ง แล้วเขาก็กลับไปสนใจแก้วเหล้าในมือต่อ “ฉันเก่งเรื่องคลายเครียดนะ”

คำพูดสองแง่สองง่ามนั้นทำให้มือหนาที่กำลังส่งน้ำเมาเข้าปากชะงักกึก คาวินวางแก้วช็อตที่มีวอดก้าอยู่เต็มกระแทกกับเคาน์เตอร์บาร์ ใบหน้าคมคายหันไปมองร่างได้สัดส่วนที่จับจองเก้าอี้ด้านขวามือ ดวงตากลมโตเหมือนลูกกวางมองตอบมาอย่างท้าทาย ริมฝีปากอิ่มสวยเคลือบลิปสติกสีชมพูกลีบบัวคลี่ยิ้มเชิญชวนให้เขาเล็กน้อย

หญิงสาวอาศัยจังหวะที่เขาประสานสายตากับหล่อนแนะนำตัวว่าชื่อ ‘พิศตะวัน’ พิศที่แปลว่ามองดู ไม่ใช่ยาพิษ แล้วหล่อนก็โปรยยิ้มหวานให้เขาอีกครั้ง ชายหนุ่มมองใบหน้าสะสวยนั้นเพลินตา นึกอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสผิวขาวนวลของคนตรงหน้า ต้องเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหลายอึกแน่ที่ทำให้เขามีความคิดสัปดนถึงเพียงนี้