มนต์ชลาลัย

“ท่านพาฉันมาเพราะมนต์ชลาลัยใช่ไหม?”
“ข้ามีเหตุผลที่ต้องทำ ขอให้รู้เพียงว่าข้าทำเพื่อเจ้า”
“และมนต์นั้นมีผลเสียมากมาย”
หญิงสาวเอ่ยถามอย่างรู้สึกผิด พลางมองไปยังท่อนแขนอันโซไปด้วยเลือดที่แทรกซึมผ้าสีขาวออกมา
“หากข้าเป็นชีวิต เจ้าคือดวงใจของข้า ต่อให้ดินและฟ้าจะไม่คงอยู่ ใจข้าจะรักเพียงเจ้ามิคลาย”
นาคาหนุ่มค่อยๆผละออกกลับไปนั่งที่เดิม เฝ้ารอการตัดสินใจของนาคีสาวด้วยความกังวล
“ว่าเช่นไร?”
องค์นาคาธิบดีย้ำถามร่างบางตรงหน้า
“ข้าจะอภิเษกกับท่านสินธุเจ้าค่ะ”
มณีม่านฟ้าตัดสินใจเอ่ยออกมาตามความรู้สึกในใจ สร้างความดีใจแก่สินธุนาคาเป็นอันมาก
“พ่อสอนเจ้าเสมอเรื่องการครองตน ครองเรือน ครองธรรม จงตั้งมั่นอยู่บนความถูกต้องอย่าได้คิดเพียงความถูกใจของตน ข้าขอรับเจ้าเป็นสะใภ้แห่งข้า..การอยู่ในที่แห่งนี้อาจยากลำบากสำหรับเจ้า ขอให้เจ้าตระหนักเสมอว่าสวามีของเจ้าทำการพลิกฟ้าพลิกบาดาลหาใช่เรื่องง่ายเพื่อให้ได้เจ้ามาเป็นคู่ครอง”
องค์นาคาธิบดีตรัสจบทรงลุกจากแท่นเสด็จออกไปตามด้วยองครักษ์และทหารมากมาย มณีม่านฟ้าหันมาสบตากับนาคาหนุ่ม ในใจเริ่มสับสนขึ้นมาถึงการตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ในฐานะชายาของเขาเพราะเท่ากับตนทิ้งโลกแห่งความจริงและอิงฟ้าไว้ข้างหลัง