ดุจช่อมณฑาทิพย์แห่งพระศรีอาริย์

เรื่องราวที่น้อมศรัทธาต่อพระพุทธเจ้าองค์สุดท้าย ในภัททกัปป์นี้ คือ พระศรีอาริย์ ได้จำลองแบบ วิถีชีวิต สภาพแวดล้อม ของบุคคลที่มีบุญเกิดในยุคสมัยนั้น รวมทั้งการเตรียมตัวในการสร้างบุญบารมีเพื่อได้เกิดทันศาสนาของพระองค์ ซึ่งถือว่าเป็นเนื้อนาบุญ ในอนาคตที่จะถึงในเบื้องหน้า แผ่นดินของพระศรีอาริย์ที่ดำเนินแผนงานไปในอีกมิติหนึ่ง โดยมีเหล่าเทวาร่วมสรรค์สร้าง และเทวดานางฟ้าเหล่านั้นก็รั้งรอที่จะถึงสมัยพระศรีอาริย์ เพื่อจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และตลอดจนถึงนิพพานถ้วนหน้ากัน อันเป็นสิ่งประเสิรฐสูงสุดของมนุษย์ ที่บรรพบุรุษปู่ย่าตายายมักจะเล่าขานให้ลูกหลานฟัง เมื่อถึงยุคศิวิไลซ์