เพียงเงา

"เป็นบ้าอะไรอ่ะปอ นี่เรื่องอะไร ทำไมต้องไปทำลายข้าวของในห้องป่าน" ป่านทอถามน้องสาวเสียงเข้ม เธอไม่รู้ว่าน้องสาวโกรธเธอเรื่องไหน หรือไปเกรี้ยวกราดกับอะไรมา

"แกมีอะไรกับปริญช์แล้วใช่ไหม" ปอถักแววตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ เธอมั่นใจอยู่แล้วว่าสิ่งที่เธอคิดเป็นเรื่องจริง แต่เธอก็อยากฟังจากปากพี่สาวอยู่ดี

"..." ป่านทออึ้ง ไม่คิดว่าน้องสาวจะพูดเรื่องนี้ ความรู้สึกผิดที่มีอยู่แล้วเพิ่มขึ้นอีกเท่าทวีคูณ เหตุนี้เองที่ทำให้ปอถักอาละวาด

"แกทำ..." ปอถักน้ำตาคลอ รู้สึกเสียใจในการกระทำของพี่สาวที่เธอมั่นใจว่ารักเธอที่สุด ถึงแม้จะหลังๆ จะมึนตึงกันบ้าง แต่ป่านทอเองก็ไม่เคยทำให้เธอเสียใจได้เท่าเหตุการณ์นี้

"ป่านขอโทษ" ป่านทอพูดอะไรไม่ออก น้ำตาจากความเสียใจไหลทะลักออกมา เธอโทษตัวเองที่เกินเลยกับคนของน้อง

"ขอโทษเหรอ แกทำไปได้ยังไง นั่นมันแฟนฉันนะ"

"ปอ ป่านผิดไปแล้ว" ป่านทอเข้าไปจับแขนปอถักแต่โดนสะบัดออกอย่างรวดเร็ว ต่างคนต่างความรู้สึก ปอถักนั้นรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง ทั้งๆ ที่เธอเองเป็นคนเลือกเดินจากไปตั้งแต่แรก

"อย่ามาแตะตัวฉัน"

"ปอ ฮึก" ป่านทอน้ำตาไหลนองหน้า หัวใจแตกสลาย น้องสาวผู้เป็นดวงใจแสดงสีหน้าแววตาโกรธเกลียดชิงชังยิ่งบีบคั้นหัวใจมากกว่าอะไรทั้งหมด ความผิดครั้งนี้เธอคิดเองว่าไม่สมควรได้รับการให้อภัยได้เลยจริงๆ

"แกไปอ่อยปริญช์ใช่ไหม แกมันหน้าด้าน แกมันร่าน!"