พะนอขวัญ

ใบหน้านั้นติดหวานนิดๆ ไม่ได้สวยคมเข้ม แต่พะนอขวัญก็น่าหวงอยู่หรอก ยิ้มทีไร...เหมือนโลกจะสดใสอย่างนั้น
ความรู้สึกที่เกิดขึ้น อาจจะไม่ใช่รักแรกพบ แต่ไม่ต้องใช้เวลานานเลยที่จะค้นพบว่าอีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในหัวใจแล้ว
ไม่ใช่เพียงแค่ความชอบฉาบฉวยผิวเผิน ไม่ใช่หลงใหลชั่ววูบ แต่เป็นสิ่งที่ลึกซึ้งมั่นคงกว่านั้นนัก
ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่หวั่นไหวในนัยน์ตาคู่นั้น
ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่เผลอใจให้ชิดใกล้
ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่ความรักความผูกพันร้อยรัดไว้
ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่หัวใจกระซิบคำหวานล้ำ!

“คำแพงของอ้าย...” ถ้อยกระซิบแม้ผะแผ่ว หากตราตรึงหนักแน่น ‘คำแพง’ คำนี้ ...นางผู้เป็นที่รักมาก หวงมาก
พะนอขวัญเหลือบมองเจ้าของเสียงนุ่มๆ ที่ดังแทรกเสียงเต้นของหัวใจเธอ มือทั้งสองที่กุมกันไว้ตรงหน้าตัก อยากจะนำมากดเหนือตำแหน่งหัวใจ เผื่อมันจะเต้นเบาลง!

ความรู้สึกที่เกิดขึ้น อาจจะไม่ใช่รักแรกพบ แต่ไม่ต้องใช้เวลานานเลยที่จะค้นพบว่าอีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในหัวใจแล้ว
ไม่ใช่เพียงแค่ความชอบฉาบฉวยผิวเผิน
ไม่ใช่หลงใหลชั่ววูบ แต่เป็นสิ่งที่ลึกซึ้งมั่นคงกว่านั้น