เกลียวรักภักดิ์ดวงใจ

วัสสามองหน้าคนถามและมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างท้าทายแต่สุดท้ายก็ได้รับความพ่ายแพ้กลับมา
“วัสสาไม่รู้หรอกนะคะว่าพี่ธีพาวัสสามาที่นี่ทำไม แต่วัสสาอยากจะกลับแล้ว คิดถึงแม่กับป้า ๆ”
“พี่ว่าเหมือนเธอจะลืมอะไรไปนะวัสสา เธอแต่งงานแล้วคนที่เธอควรคิดถึงน่าจะเป็นพี่มากกว่าแม่หรือป้า”
วัสสาฟังแล้วหน้าตึง ความน้อยใจและคิดมากจากการกระทำของเขาทำให้โพล่งออกไปในทันที
“วัสสาไม่ลืมหรอกค่ะ จะลืมได้ไง แต่การแต่งงานของเราสองคนมันก็แค่พิธีหลอก ๆ พี่ธีเองก็ไม่ได้ยอมรับวัสสา วัสสาก็เหมือนกัน พี่ธีแค่รอให้แม่ใจเย็นแล้วก็จะขอหย่ากับวัสสา จากนั้นก็ขอคุณนีแต่งงานถูกไหมคะ แล้วจะให้วัสสาจำไปทำไมนักหนาว่าแต่งงานแล้ว ขนาดพี่ธียังไม่จำเลย!” พูดจบก็สะอื้นฮึกฮัก เพราะแค้นใจในความหน้าซื่อตาใสของอีกฝ่าย
ธีภพไม่ได้ฟังประโยคอื่นเลย เขาจับใจความได้แค่ประโยคที่ว่าเธอเองก็ไม่ได้ยอมรับเขาเช่นกันเท่านั้น กายหนาถลาเข้าประชิดอย่างเอาเรื่อง “หมายความว่ายังไงที่บอกว่าเธอไม่ยอมรับ ถ้าไม่อยากแต่งทำไมไม่ปฏิเสธแต่แรก!”