หวานน้ำค้าง

เขา...(อาเขม) เขมชาติ เกียรติขจร ในวัย ๓๘ ปี ไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับลูกสาวของคนรักเก่า
เธอ...(น้ำค้าง) อนงค์นาง นาคพรพรหม ในวัย ๑๘ ปี ป่วยเป็นโรคภูมิแพ้จนต้องย้ายที่อยู่เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
การพบหน้ากันครั้งนี้ จะทำให้อดีตที่เขตชาติเก็บงำหวนกลับมาอีกครั้ง
ตกลงแล้ว เขารักผู้หญิงเมื่อยี่สิบปีก่อน หรือว่า รักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าในเวลานี้กันแน่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อาเขมไปดื่มเหล้ามาหรือคะ”
“นิดหน่อย” เขายิ้มเก้อเขิน “ก็แค่เลี้ยงคนงานที่ช่วยกันทำฝายเท่านั้น”
“งานเรียบร้อยแล้วหรือคะ”
“ไม่หรอก ยังต้องช่วยกันอีกหลายวัน”
“อาเขมนี่ใจดีจัง ทำงานไม่เสร็จก็ยังเลี้ยงเหล้าอีก”
“เธอไม่รู้หรือว่าอาเป็นคนใจดี” เขาเริ่มถูคางไปกับแก้มของเธอเบาๆ น้ำเสียงออดอ้อนหลายส่วน “โดยเฉพาะกับเธอ...อาจะใจดีเป็นพิเศษ”
อนงค์นางรีบทำหน้างอง้ำใส่ทันที “ไม่จริงหรอก อาเขมใจร้ายจะตาย ไม่อย่างนั้นจะทำให้น้ำค้างตกอยู่ในสภาพนี้หรือ”
“หืม? อาคิดว่าใจดีกับเธอมากกว่าคนอื่นๆ แล้วนะ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็อายกร่างกายของอาให้กับเธอ แถมตอนนี้ยังยกหัวใจไว้ในกำมือของเธอด้วย ว่าแต่...เธอเต็มใจรับทั้งร่างกายและหัวใจของอาหรือเปล่า” เขาเริ่มขยับมือข้างหนึ่งไล้วนกลางฝ่ามือของเธอเบาๆ บ้างก็เขียนชื่อ บ้างก็วาดเป็นรูปหัวใจ “อายกทั้งชีวิตให้กับเธอแล้ว ไหนลองบอกมาสิ ว่าเธอจะตอบแทนอาอย่างไร”