วิวาห์พยศ เล่ม 2 (จบ)

" พ่อกรุ๊ปเอ แม่กรุ๊ป เอ แล้วลูกจะเลือด บีได้ยังไง หมายความว่าไง หมายความว่าตลอดเวลา คุณโกหก ผมตลอดเวลา ตกลงเด็กคนนี้ลูกผมใช่ไหม ใช่ไหมตรีรินทร์ คุณโกหกผมว่าเด็กในท้องเป็นลูกของไอ้บ้านี่ แล้วปล่อยให้ผมเข้าใจผิดตลอดเวลาเลยใช่ไหม ใช่ไหม" ธมกานต์กระชากสายน้ำเกลือ ทำให้เลือดไหล พร้อมกับกระชากไหล่ หญิงสาวพร้อมกับเขย่าอย่างแรง
" เด็กนี่ ลูกผมใช่ไหม ใช่ไหม"
" เค้าเป็นลูกฉัน ลูกฉันคนเดียว"
" หมอ ผมต้องการตรวจดีเอ็นเอของผมกับเด็กคนนี้ ผมสงสัยว่าเค้าเป็นลูกผม"
" ไม่ได้!! ตรวจไม่ได้ ฉันไม่ให้ตรวจ ฉันไม่อนุญาต การที่คุณบริจาคเลือดให้ลูกฉัน
มันไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นเจ้าชีวิตของเรา ลืมแล้วเหรอว่าเราหย่ากันแล้ว คุณเป็นคนขอหย่าฉันเอง ลืมไปแล้วหรือไง"
" ผมไม่ลืมหรอก อะไรที่คุณทำไว้กับผม ผมไม่เคยลืม"
" เราหย่ากันมา สี่ปีแล้ว ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน"
" เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย เด็กคนนี้ ลูกผมใช่ไหม "
" ผมต้องการความจริง เลิกหลอกผมสักที ตรีรินทร์"
" มันผ่านมานานแล้ว มันเลยจุดนั้นมานานแล้ว ฉันขอบคุณที่คุณกรุณาช่วยชีวิตตาหนูแต่ขอร้องอย่ามายุ่งเกี่ยวกับเราอีก" น้ำตาตรีรินทร์ไหลพราก
" คุณคะ เลือดคุณไหลมากแล้วค่ะ " พยาบาลสาวเตือน
"ผมต้องการตรวจ ดีเอ็นเอ"
" ไม่นะ ฉันไม่อนุญาต"
" งั้นผมคงต้องพึ่งศาล"
" พี่ว่าใจเย็นๆ ค่อยๆพูดกันดีกว่านะรินทร์นะ คุณธมกานต์ด้วย ผมว่าคุณใจเย็นๆ
แล้วค่อยพูดค่อยจากันดีกว่า คนกันเองทั้งนั้น"
"พี่โตช่วยรินทร์ด้วย อย่าให้เค้าตรวจนะคะรินทร์ไม่ยอม" ตรีรินทร์ร้องไห้