กรงรัก...เกลียวเสน่หา

บริพัตร คือ ชายหนุ่มที่มนสิการ…หมายหัว
ไม่ว่าฟ้าจะถล่มหรือดินจะทลาย
เขาคือผู้ชายที่เธอต้องหลีกลี้หนีห่าง
แต่ดูเหมือนว่า…โชคชะตาจะไม่เข้าข้างเธอเอาเสียเลย
เมื่อ ‘เขา’ กลายเป็นคนที่เธอต้องแต่งงานด้วย
ยิ่งเธอพยายามถอยห่างมากเท่าไหร่
เขายิ่งจงใจรุกประชิดติดพันเธอมากเท่านั้น
ยิ่งชิดใกล้ ‘กรงแห่งเงื่อนไข’
ยิ่งแปรร่างกลายรูปเป็น ‘กรงแห่งรัก’
ด้วยแรงสิเน่หาที่เกิดขึ้น
-------------------

สายตาเจ้าชู้ทอดนิ่งอยู่ที่เรียวปากอิ่ม สีชมพูอ่อน ที่เขาได้เคยลิ้มรสมาแล้วนั้น ด้วยความรู้สึกอยากจะสัมผัสซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่รู้จักพอ ‘นี่เขากำลังจะหลงเสน่ห์เธอรึไง’ บริพัตรถามตัวเองอย่างแปลกใจ เมื่อรู้สึกโหยหาสัมผัสหวานจากเรียวปากนั้นอย่างที่ไม่เคยต้องการจากใครมากมายขนาดนี้มาก่อน จนเผลอไล้ปลายนิ้วไปตามเรียวปากนุ่มอย่างลืมตัว และให้อยากจะแนบปากของตัวเองลงไปแทนที่เสียนัก...


“อย่าลืมสิคุณ...ว่าเราแต่งงานกันแล้ว แค่นี้มันธรรมดาจะตายไป” คนที่แค่ตั้งใจจะแกล้งอีกฝ่ายเล่นเฉยๆ บอกอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องผิดแปลก แล้วยันตัวขึ้นนั่งสบตากับคนที่กำลังมองเขาตาขุ่นอย่างยิ้มๆ
“การแต่งงานมันก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น คุณและฉันไม่พร้อมจะผูกพันกันจริงๆ หรอกคุณพฤกษ์” เธอสบตาเขาอย่างต้องการให้เข้าใจในสภาพความเป็นจริงในตอนนี้
“คุณอยากจะลองดูมั้ยล่ะ...ว่าจริงๆ แล้วเราพร้อมหรือไม่พร้อม”
-------------------